Monday, August 30, 2004

Γαλάζια Θάλασσα τα ματιά σου
Έπεσα και κολύμπησα!

Δροσερό νερό τα χείλη σου
Έσκυψα και τα φίλησα!

Τα φιλιά σου Νέκταρ και Ύδωρ Γλυκό στα χείλη μου τα διψασμένα!
Το κορμί σου Αμβροσία στον πόθο μου!

Στα Στήθη σου Να σκαρφαλώσω θέλω, Αχ Θέ μου!
Μπας κι’ από ‘κει ψηλά διακρίνω σήμερα ή αύριο ή τώρα την δικιά μου ευτυχία ζωγραφισμένη στο κορμί σου.

Friday, August 20, 2004

Τα ματιά σου γαλάζιες θάλασσες που μέσα τους αντιφεγγίζουνε σαν δυο πολύτιμα μαργαριτάρια οι λαμπυρίζουσες κόρες σου...

Σ’ αυτά ‘δώ αποστάτησα σε μαγικές ακρογιαλιές!

Thursday, August 12, 2004

Τα αστέρια τρεμοσβήνουνε στο φως της νύχτας,
Δίπλα στην παράλια γεμάτη έρωτα και πάθος…

Ζευγάρια, παρέες, κι’ εγώ.

Κοιτάω τ’ άστρα και μετρώ !
Ένα, δυο, τρεις, ευχές στα πόδια μου περνάνε, και χάνονται (;)
ΙΣΩΣ.

Πόσα γεννιούνται και Πόσα χάνονται;
Πόσοι Έρωτες και Πόσα Πάθη;

Να γεννηθώ στη Γη και να πεθάνω στη Γη,
Αυτή είναι η ευχή μου!

Να σε δω, να σε νοιώσω Γυμνή επάνω στο κορμί μου και να εξαϋλωθώ σε αιθέρια μάζα,
Αυτή είναι η ευχή μου!

Wednesday, August 04, 2004

Σήμερα το Φεγγάρι είναι χρυσωπό …
Αντιφεγγίζει πάνω στη γεμάτη νυχτιά θάλασσα και φτιάχνει,
Το δικό του Χρυσό Δρόμο προς την Ανατολή ή προς τη Δύση…

Πάντα αναρωτιόμουν τι είναι αυτό που προκαλεί τους χρωματισμούς του φεγγαριού…

Τα περίφημα Αυγουστιάτικα φεγγάρια …

Και, αν και, είμαι σίγουρος ότι έχει να κάνει με τη θέση της γης κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και τη διάθλαση του φωτός από τον ήλιο, λόγος μάλλον πολύ επιστημονικός και λίαν πεζός, η ίδια η ιδέα της αναζήτησης εξιτάρει την φαντασία…

Το Φεγγάρι λοιπόν υπερήφανο στέκει και μια απόλυτη νυχτερινή ησυχία βασιλεύει. Συνοδευμένη από μακρινές βοές αυτοκινήτων στην εθνική οδό, κάπου παραπάνω… Και από μακρόσυρτα, σχεδόν κλαψιάρικα γαυγίσματα γειτονικών σκύλων, που προσπαθούν να μετά μανίας να επικοινωνήσουν από χωράφι σε χωράφι…

Η απαλή αύρα καθώς φιλτράρει τα γαυγίσματα, αυτά ακούγονται σαν τις φωνές φαντασμάτων του παρελθόντος, που κοντοζυγώνουν κάνοντας τα φύλλα και τα χόρτα γύρωγύρω να θροΐζουν για να σε προειδοποιήσουν και να τα προϋπαντήσουν…

Η όλη σκηνή συμπληρώνεται από την μελωδική και ρυθμική παρουσία των γρύλλων και τα καμπανάκια από δυο γαϊδουράκια στα διπλανά χωράφια, που μέσα στην προσπάθεια τους να κοιμηθούν, χτυπούνε ρυθμικά αριστερά και δεξιά τις καμπάνισες τους…

Οι μελωδίες εναλλάσσονται και η φύση Μέγας Ενορχηστρωτής σε καλεί γλυκά να ονειρευτείς…

Sunday, August 01, 2004

Αστερόεσσα νύχτα, θαλασσινή αύρα.
Συννεφιασμένη μέρα, αύρα της βροχής.
Σαν Σήμερα, Σαν χθες, Σαν Αύριο είναι η γέννηση, Αγάπη μου για Σένα.

Ποιοι Θεοί, ποιοι Δαίμονες μ' Αγάπησαν και μ' έστειλαν
Σαν Χτες, Σαν Σήμερα, Σαν Αύριο στη δικιά σου αγκαλιά;
Σαν Σήμερα, Σαν Χτες, Σαν Αύριο σ' Αγαπώ, σε χάνω,
σε Λατρεύω σαν καινούριο Θεό σε μια νεκρή Πολιτεία...

Είναι το Σάπιο μου κορμί,
Είναι το κουρασμένο από τα νιάτα μου πνεύμα,
Είναι αυτή μου η αδυναμία να Σ' Αγαπώ μέχρι να σε σκοτώσω...
Και έτσι ας πεθάνω και εγώ πνιγμένος από την Αγάπη μου για σένα...

Θυσία θα γίνω σε έναν ξεχασμένο Βωμό για αυτά που ήθελα,
Για αυτά που ονειρεύτηκα,
Για αυτά που μου 'δωσες
Για αυτά που δεν εκτίμησα
Για αυτά που έχασα χάνοντας εσένα...

Για σένα Αγάπη μου Γλυκειά. Για Σένανε.