Friday, August 13, 2010

Μεσημέρι Αυγούστου

Μακριά από σένα ξόδεψα τα νιάτα μου
Να ζήσω, πώς πρέπει, έμαθα
Και τώρα από αυτή τη θέα
Κοιτώ τις απλωμένες μακριές καμπύλες σου
Τα δροσερά νερά σου
Και την όμορφη χλόη που καλύπτει τις γυμνές σου αλήθειες

Το δυνατό φως με τυφλώνει
Η ζέση του μου καίει την επιδερμίδα
Για αυτό απομένω
Κλεισμένος ψηλά από το παράθυρο
Τυλιγμένος στην ψεύτικη δροσιά
Να γεύομαι ότι το άγγιγμα φαντάζεται

Κάθε βήμα κρύβει μαζί του ένα φόβο
Κάθε λεπτό κρύβει μαζί του το μέλλον
Πως το μπροστά φαίνεται
Σαν ποτέ να μην έκανα ούτε βήμα

Κάθε μέρα ξεπλένω τα χνώτα μου
Θολώνω το μυαλό μου
Με αρχαίες τελετουργίες
Καθαρίζω την πίπα μου και ρουφώ βαθιά
Ίσως αυτό το αρχαίο γιατρικό
Ξεκαθαρίσει το βλέμμα

6 comments:

Hfaistiwnas said...

Όταν δίνεσαι και κολυμπάς σε άγνωστα νερά.. αλλά με μια οικειότητα του αγνώστου..

Covenant said...

Kalimera!! Ax auta ta agnwsta nera... toso sagineutika sto mati kai sto nou... Alla gia na proxwriseis mprosta kati prepei na meinei pisw...
Ki autes tis sternes stigmes auto to kati apoktaei alla xrwmata...

Hfaistiwnas said...

χεχεχε συμφωνώ, κάτι πρέπει να μείνει πίσω..
Χαρούμενο σε ακούβ και μ'αρέσει!!!

Hfaistiwnas said...

Oyps Καλημέρα!

Covenant said...

Teleiwsa kati pou kopanaw edw kai kana 8 mino kai kapws arxizei na fainetai fws sto telos tou touneel... Opote pou kai pou skaw kai kana xamogelo... :)

Hfaistiwnas said...

ααααα μπράβο! Έτσι έτσι!!
Καιρός ήταν (για το χαμόγελο)!!!