Πατέρα τι θα φάμε αύριο...?

Ξημερώματα

Ο καπνός βγαίνει από τα πνευμόνια μου πηχτός
Βλέννα
Τι είναι τούτη η βροχή;
Στο διάολο!
Ας πιούμε…

Αγριαψιθιά

Κόσμος έρωτας
Σύμπαν σπέρμα
Και μια μεθυσμένη πράσινη νεράιδα
Να πιπιλάει δυο παγάκια στο στόμα,
Ενώ tribalίζουμε alternative dub ethnikίζοντα tripάκια πάνω στο τραπέζι.
Κάνε ένα τσιγάρο μωρό μου,
Χτύπα παλαμάκια
Και χύσε με ανάμεσα στα χείλια.

Powder Blue

Silent dance
eyes pinned on you
a trembling cigarette
and hands caressing a drink

Lust pouring over you
colour red
taste of strawberry
burning candles give you comfort

And deep inside
all there is pain and tears
one smile and
the song is over...

Powered by Podbean.com

In the end life always goes on
for those left behind
Isn't that what matters the most?

What's in a Kiss?

Never thought I'd feel again

Feel the darkness fade and see the morning sun arise
Never thought I'd feel alive again
Senses dull and blunt from all the lies

Now, when I hold your face so close to mine
I see a place where the sun will shine, with you it is divine
Looking down into those eyes
I know, I'll be lost and never found again

Kiss me once and I will surely melt and die
Kiss me twice and I will never leave your side
(If)
Dreams come true

Do I dare to trust this time?
Ooo, the bells of fortune, will I ever hear them chime?
Only those who have been burned before
Truly know the meaning of hell's flaming core

I was the brooding night and you were dawn
Saving me for I was forlorn, in your light I am reborn
Looking down into those eyes I know,
I'll be lost and never found again, oh

Kiss me once and I will surely melt and die
Kiss me twice and I will never leave your side
(If)
Dreams come true

And when the walls are breaking down on us
When all we see is misery, will you still believe in me?
Looking down into those eyes
I know, I'll be lost and never found again, oh

Kiss me once and I will surely melt and die
Kiss me twice and I will never leave your side
Until the sign of winter
(Dreams come true)
Always by your side
(Dream)

(Picture Source: http://www.klimt.com/klimtmuseum/images/big/klimt029big.jpg, accessed online 22/09/2009)
(Lyrics Source: http://www.mp3lyrics.org/h/hammerfall/dreams/)

Powered by Podbean.com

Bonds...

I open my eyes
And the sea of seas lies there.

It is the stuff of legends
And I am crossing it with a penurious boat and music in my ears.

The bonds we share,
Are they anything more than a feeling?

Would you die to protect them?
Would I die to protect them?

The bonds we share,
Are they anything more than a feeling?

Powered by Podbean.com

Ένα Δειλινό στην Καλαμάτα

Καθ' ένας κρύβει στην καρδιά του όσα τον καίνε
και τον λιώνουν, με βήματα βαριά μετράει
τα βάσανα που δεν τελειώνουν.
Ζούμε μονάχοι στη γη δίχως ελπίδα,
σαν τρομαγμένα πουλιά στη καταιγίδα.

Καθ' ένας έρχεται στον κόσμο μ' ένα παράπονο
ένα βάρος, με το ίδιο βάρος ξαναφεύγει
και με της γνώσης του το θάρρος.
Ζούμε μονάχοι στη γη δίχως ελπίδα,
σαν τρομαγμένα πουλιά στη καταιγίδα.

Μα στις καλές μας στιγμές φέγγουν τα βράδια,
λάμπει το φως της ψυχής μες στα σκοτάδια
και στη γιορτή μας κι ο εχθρός είν' αδερφός
και καλεσμένος μας κι ο χάρος ο σκληρός.

Μα στις καλές μας στιγμές φέγγουν τα βράδια,
λάμπει το φως της ψυχής μες στα σκοτάδια
και στη γιορτή μας κι ο εχθρός είν' αδερφός
και καλεσμένος μας κι ο χάρος ο σκληρός.

Στίχοι & Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Εκτέλεση: Ελένη Τσαλιγοπούλου & Νίκος Πορτοκάλογλου

Powered by Podbean.com

Απόψε Γιατρέ,
θα ασχοληθούμε με τον δυϊσμό...

Θα αντιθέσουμε τις αντιθέσεις
Θα αναλύσουμε τις αναλύσεις

Και μετά

Θα αφαιρέσουμε τις αφαιρέσεις
Θα διαιρέσουμε τις διαιρέσεις

Και αν μείνει τίποτα

Θα προσθέσουμε τις προσθέσεις
Θα πολλαπλασιάσουμε τους πολλαπλασιασμούς

Και στο τέλος αν είμαστε ακόμη ζωντανοί...

Θα ρίξουμε και μια στροφή...
Γύρα από τη φωτιά...
Άντε και στην υγιειά μας!

Powered by Podbean.com

Πότε ήρθε η Άνοιξη*

Πέντε η ώρα το πρωί καλοκαιριού στην πόλη
Στις γρίλιες του παραθυριού, κρεμιέται το ξημέρωμα
Άσπρο και μαύρο χρώμα μόνο
Κι' ειν' το πρωί κομματιαστό
Σαν δάση από αντένες τηλεόρασης
Σεντόνια,
Εσώρουχα,
Σπίνοι που ανεμίζουνε στα σύρματα,
Φουγάρα...

Το ξυπνητήρι μας χτυπάει μεροκάματο
Φουγάρα
Ένα θόλο γαλάζιο και ο βήχας της Ελένης
Φουγάρα
Το ξυπνητήρι μας χτυπάει μεροκάματο
Φουγάρα
Ένα θολό γαλάζιο και ο βήχας της Ελένης
Φουγάρα

Χθες γέμισες γαρούφαλα το βάζο
Πότε ήρθε η άνοιξη;
Πότε ήρθε η άνοιξη;
Πως χώρεσε στις γλάστρες;

Χθες γέμισες γαρούφαλα το βάζο
Πότε ήρθε η άνοιξη;
Πότε ήρθε η άνοιξη;
Πως χώρεσε στις γλάστρες;

Χθες γέμισες γαρούφαλα το βάζο
Πότε ήρθε η άνοιξη;
Πότε ήρθε η άνοιξη;
Πως χώρεσε στις γλάστρες;

(* Η καταγωγή του Παππού μου είναι από τη Σπάρτη της Μικράς Ασίας και της Γιαγιάς μου από το Αϊ - Βαλί ...Και όταν με ρωτάνε ποια είναι η καταγωγή σου είμαι περήφανος να λέω "Μικρασιάτης" και ας παραπονιέται ο φίλος μου Γ. ότι δήθεν μόνο αυτός κρατάει ζωντανή την ελληνική φύση μέσα του αφού κατάγεται από κάπου κεντρικά όπου ο Όμηρος γράφει για τους Έλληνες του Αχιλλέα (Β683, Ι395, Π595, λ496) ...Αλλά όπως λέει και ο φίλος μας Α. τους περισσότερους Έλληνες τους έκαψε ο Μέγας Θεοδόσιος και όσους δεν πρόλαβε τους αποτελείωσε ο Ιουστινιανός , οπότε όλη αυτή η συζήτηση περί ελληνισμού είναι αν μη τι άλλο άχρονη αν όχι παράταιρη...

Τους στίχους τους κατέγραψα ακούγοντας το τραγούδι, όποτε δεν είμαι απαραίτητα σίγουρος για την μορφή τους...

Το ποίημα είναι του Γιάννη Πλαχούρη (στην εικόνα) , και έχει μελοποιηθεί από τον Στέφανο Ψαραδάκο, στο Δίσκο "Αγαπημένη Πολιτεία", που κυκλοφόρησε το Σεπτέμβρη του 1998,από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Νέας Ιωνίας. Τραγουδάει η Γιώτα Νέγκα και παίζει πιάνο ο Διαμαντής Καλαφατιάδης.

Κι' όπως γράφει και ο ίδιος ο Στέφανος Ψαραδάκος στο CD:
"Αγαπημένη μου Πολιτεία είναι η ιστορία που ο λαός μου έγραψε. Ιστορία γιομάτη πόθους και πεθυμιές. Αγάπες και όνειρα. Μόχθο κι αγώνα για μια καλύτερη ζωή, έναν καλύτερο κόσμο."

Κι' όλα τα υπόλοιπα είναι απλά λεπτομέρειες... )

Powered by Podbean.com

Μέρες του 1903*

Δεν τα ηύρα πια ξανά — τα τόσο γρήγορα χαμένα ....

τα ποιητικά τα μάτια, το χλωμό
το πρόσωπο .... στο νύχτωμα του δρόμου ....

Δεν τα ηύρα πια — τ’ αποκτηθέντα κατά τύχην όλως,
που έτσι εύκολα παραίτησα·
και που κατόπι με αγωνίαν ήθελα.
Τα ποιητικά τα μάτια, το χλωμό το πρόσωπο,
τα χείλη εκείνα δεν τα ηύρα πια.

(* Μέρες του 1903, Ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη, ανήκει στα "Αναγνωρισμένα", απο την ιστοσελίδα http://www.kavafis.gr/, σε μελοποίηση του Μάνου Χατζιδάκη στον δίσκο: "Ο Μεγάλος Ερωτικός", με τη φωνή του Δημήτρη Ψαριανού)

Powered by Podbean.com