Showing posts with label Nottingham Poems. Show all posts
Showing posts with label Nottingham Poems. Show all posts

Sunday, October 25, 2015

Athanasia

Σιροπι θα πινα
Χυμους' ναι
Του κορμιου σου
Νεκταρ
Γλυκοπιοτο, χρυσο
Νερο Αθανασιας
Των Θεων το δωρο!!!

Friday, October 10, 2014

It’s the Union, Jack

I told you the colour is red
but then again…
You keep wondering
You keep asking
Definitions, Descriptions, Potent Words

The writer has an obligation.
Become God the eternal observer.
Observe, record, but never interfere
the old adage…

I see
I record
I interpret
I write
Therefore, I interfere

So what is it then? I feel warm…
Just by looking at you.
I feel I can feel

I feel the definition
I feel the description
I feel the potent word
It is a mystery.

Because it is defined
When you hug me from behind,
even though I'm wearing yellow.
Because…

The kiss
slowly lowering
the head
to approach
you close your eyes
I close mine
And dive fast
like the first time
like the last time.
I missed you on my train ride
home, where you are.
I missed you.

In the embrace
the writer hides his sorrow
In the writing
Embraced and Embracer
are immortalised…

The writer turns and sees
the tattooed woman
exudes a singing precipitation
And then the couple…
hand in elbow
hand in elbow
bump and laugh
The couple.
Eyes reflecting, mirroring eyes
faces bright.

It’s the Union, Jack…

Tuesday, September 23, 2014

Derecho

Upon touch
a flash flood
power of a tornado
tonight's journey
next morning's wreckage.
Night's guise as necessary
for expression
of a feather's
empyrean, rose petalled touch.
Obscure fire
of questionable origins
liquid, wet - a wildfire
unstoppable conqueror.
One however, not
of libidinal origins, but
born of
dry static lightning.
For the deserted invite
such fervidity
voracious appettie - allowance
to be consumed, whole.

Friday, September 12, 2014

Brownie Aftertaste

I invite darkness
to sit on my lap
like an obedient little bitch...
But she is poison
deep rooted in my vains
and slowly chews my balls off...

Alcohol and cigarettes,
drugs and food,
morality unbound
Movies, tv-series, and a bed
the death of modern man
pills as if only a wish
portrayed a better life
in all the magazines.

If we share it together
maybe I become a better person.
If you take my weight
and I take yours
maybe just maybe we can actually survive...

Monday, May 05, 2014

Πολλά βαρύς και σκέτος

Κυλάνε
από τα δάχτυλα μου
σαν
σταγόνες καφέ
μυρωδιά κανέλας
δίχως ζάχαρη...

Ο χρόνος
ζύμωση στον πάτο
διαβάζει
του καφέ
η θειά
για κάτι μαύρα μάτια.

Κι εκεί π'
απλώνει
του ποιητή ο θάρρος
μακριά του διώχνεται αυτή
σαν του κεριού ο θέρος...

Saturday, March 29, 2014

Belle et Jérôme

Raining fog
misty rain
drops hanging
mid-air
one desperate breath
before goodbye
I keep fists
clenched
teeth
stomach
not to act
not to insult
not to aggress
a sensation through the spine
denied
the end
another night
to seek
one more
encounter
a phantasmal chance
You
a mirror
a ghost?
a phantasy?
an idea?
a gentle breeze
a playful butterfly
fluttering nymph
dark-haired angel
a gentle stroke
of my chords
a poor fiddle
I am
dancing your tunes


this hug is going to last forever
so… is this night.

Saturday, March 15, 2014

Early Saturday Morning

It is early, a Saturday morning
still the sun has not come out yet
the birds are chirping
and I am voraciously smoking.
The humidity in the air embraces me -
such a mild temperature -
I smoke and I already miss you...
I miss your thighs against mine
your breasts on mine
your sweet sweat dripping...

I remember you in my bed
your fingers tracing my lips
but you were never here...
I already miss you
your long black hair
soft and welcoming, my fingers
interlocking, brushing through
your smile how it lights
how it makes my head feel
light...

I miss you and I want to
lay by your side...
Rest my head upon your
breasts mother earth
Lily of Lilies
how I miss you...

Come lay by me
allow my hands to embrace you
Allow my darkness
to kiss you
allow my weakness
to be saved by you
allow me...

I already miss you
and I want to hide
between your thighs
I miss you
and I
I already...

The foggy skies
cover my darkened mood
and this music
keeps going around
slow strokes of a piano
echoing in the desert.
I miss you...
Oh how I miss you...

Saturday, March 01, 2014

Untouched II

'Ought to' lives in my dreams
were I strong enough is would not
veer off to phantasy.

Yet unable as I am
I see is and despair as no
'ought to' was ever given to
a coward's touch.

And you are
no 'ought to' is needed
to make thy touch sweet
thy smile a fairies touch
thy look sandman's dust.

You are and I cannot
be but only drown
my self-pity among
hedonic platitudes
dream erringly unnerved
of what I 'ought to'
to be with you
as is.

Thursday, February 27, 2014

Untouched

For yet, the eyes speak of heart
and muscle spasms
but the tongue remains silent.

I look at you and see only fractions.
Your luminous eyes,
your long black lustrous hair,
your unencumbered smile.
I cannot focus.

Untouched your image shall remain
to memory committed.
Sprawling dream, material of phantasy
untouched your image shall remain.

Saturday, November 23, 2013

Νύχτας η ερωμένος πόνος

Τον άγγελο αρνούμαι
Τον δαίμονα πεθυμώ.
Ένα κορμί και μια μνήμη
Του άρχοντα η κνήμη
Κι ένας πόνος τραύμα παλιό
Του χρόνου, της ζωής σχολιό
Διδάσκουν, στον άμαθο αυτό
τον άγουρο, της ζωής τον ομαθιό
Πως τα κύματα αλλάζουν τον γιαλό
Κι ο χρόνος τον άνθρωπο
Πάνω κάτω
Κάτω πάνω
Μια έτσι, μια αλλιώς
Στο δρόμο πως θα βρείς
Συνοδοιπόρο...

Saturday, October 12, 2013

Στο φευγαλέο άγγιγμα
κρύβεται
μια πικρή αλήθεια.

Ιδέα ελπίδος
δυνητικής συνύπαρξης
άρωμα.

Ερώτημα αν
η σιωπή αρκεί
για την αγάπη σου

Πως άραγε
στέκεσαι δίπλα μου
σου φτάνει;

Ξερω ή νομίζω
πως...Τουλάχιστον,
κάνω καλό κρεβάτι.

Μια περιστροφική ισορροπία
γύρω από τον άξονά σου
και το δικό μου;

Ποιο βάρος
ποια καθήκοντα
βαρύνουν το βήμα μας;

Τι κρύβεις ανάμεσα
στις κλειστές σου παλάμες;
Στο στήθος μου εγώ;

Έδυσε κι απόψε
ο ήλιος
κι αύριο πάλι, ανατέλλει...

Sunday, September 15, 2013

Απόγευμα Σεπτέμβρη

Έχουν από θλίψη οι μέρες
Δεν είναι γκρι
Δεν είναι μπλε
Κάτι, σε
Κόκκινο – το αίμα που σκοτώνει
Η της πρώτης περιόδου
Το αίμα μεταμορφωσής
Σάμπως θα πάψει ποτέ
Η αιώνια του άξονα στροφή
Δορυφόρος του εγώ
Η αλλαγή μονομερής

Δεν υπαρχει θλιψη
Δεν είναι παρά ο νοτισμένος αγέρας
Πηχτός στα πρωτοβρόχια
Δεν υπάρχει θλίψη
Δεν είναι παρά το μαντήλι της γυναίκας
Σε φανταστική προκυμαία

Το τελευταίο τσιγάρο έξω από
Το σταθμό
Το τελευταίο φιλί
Το τελευταίο χάδι
Η ανεπίστρεπτη απογείωση

Κάθε φορά που τα φύλλα αποδημούν
Έτσι κι εσύ
Διαλέγεις
Τον τρόπο
Κάνεις το βήμα
Που ποτέ δεν σταματά...

Thursday, August 29, 2013

Φαντασίωση σε μεσημεριανό τραίνο

Καθώς στέκεσαι γυμνή μπροστά μου
Γυναικα – ένα κορμί
Καταγράφω κάθε σου καμπύλη
Γυναικα – γυμνή
Σαν μηχάνημα ομοιοτυπίας τα ματια μου σκανάρουν
κάθε σου πτυχη
Γυναικα – ένα αίνιγμα

Κι έτσι απλώνω το χέρι
Απαλά εναποθέτω πάνω στα στήθη σου
Οι άκρες των δαχτύλων μου
Νοιώθουν
Τη έκταση των γαλακτοκορυφών σου

Και το δεύτερο χέρι, διατρέχει
Τον ομφαλό σου
Κέντρο του κόσμου ετούτη τη στιγμή
Να φτάσει ως πέτρα που κατρακυλάει
Στην υπέροχη ήβη σου

Η ζεστασιά των χυμών σου
Πνίγει τη γλώσσα μου
Καθώς το θείο νέκταρ αγγίζει
Τα δάχτυλα μου
Τέτοια έκσταση ούτε ο θεός

Το φιλί εναποθέτω στο τώρα ζεστό
Από την παλάμη μου στήθος
Και σαν μικρό παιδί αποποιούμαι να θηλάσω
Για πρώτη φορά νοιώθω το άγγιγμα σου
Να τραβάει τα μαλλιά μου
Να υποτάσσει στο χάδι του

Σ’ αυτόν τον αγώνα μάτια μου
Κανείς από τους δυο μας
Δεν θα βγει ζωντανός

Τα δάχτυλα μου ψηλαφούν την υβή σου
Βρίσκουν μέσα από τους χυμούς
Τα τείχη, είσοδο μυστική κάτω από το ιερό βουνό
Παράδεισος, αναμνήσεις μήτρας
Ζεστά καλυμμένος με αμνιακό υγρό

Καθώς τα δάχτυλα τώρα με τραβούν πίσω
Η μάχη μεταφέρεται μεταξύ των λινών
Θα σε αφήσω να σταθείς πριγκίπισσα
Επάνω σε άσπρο άτι, μέχρι
Τους χυμούς μου να μη μπορώ να συγκρατήσω
Και τότε θα σε πετάξω κάτω και θα επιτεθώ
Σαν άγριο ζώο θα σε κατασπαράξω
Καθώς με βία θα τρίβομαι και θα πιέζω
Να καταβροχθιστώ από σένα
Να στείλω το ευγενές δόρυ μου όλο και πιο βαθιά

Σ’ αυτόν τον αγώνα μάτια μου
Κανείς από τους δυο μας
Δεν θα βγει ζωντανός

Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε
Μεταξύ λινών
Μέχρι που ο ιδρώτας μας θα έχει ποτίσει
Τα κόκκαλα μας
Κι ο χώρος δεν θα μυρίζει τίποτα άλλο
Παρά μόνο εμάς
Τότε θα παραδοθούμε στη βιολογία
Θα επιτρέψουμε τη λύτρωση
Για μια στιγμή θα είμαστε νεκροί
Κι έπειτα με τα υγρά ο ένας του άλλου
Θα ξαποστάσουμε αγκαλιά
Καθώς δακρύζουμε κι οι δυο.

Saturday, June 22, 2013

Sunday, June 02, 2013

Πλάτωνος Παρεξήγηση

Τι είναι αυτό που κάποτε συνέβη
και τώρα - πλέον - πια
στεκόμαστε απέναντι
ανίκανοι ή / και ίσως ανεπιθύμητοι
να διασχίσουμε το δρόμο

Γιατί κάποτε περπατούσαμε
όχι χέρι – χέρι
μα συνομιλητές - συνοδοιπόροι
συναλλάκτες ιδεών
μια παρέα

Και ξάφνου
στην υποψία
πιθανώς ανεπίδεκτου μαθήσεως
Χτίσαμε μεταξύ μας
Τάφρο

Monday, May 27, 2013

For what love seeks
To be born
Has yet to be defined
Humanity’s valiant efforts have failed
Our words have abandoned us
Our practices an incoherent jungle mess
Our science a mess of specialisation

For what lies in a glance
Is not discussed
Nor may it be expressed
Whispered and fumbled
Drunken haze
Dissipates like liquor in the sun
Dried up
All that remains
A dead body
Shadow of something that never was

And still you remain
Wondering
Unable to grasp
Incapable to exist
You hope
That once
You might
Capture
The essence
Before it dries...

Wednesday, May 22, 2013

For the stars that gave birth to me
also bore your eyes and your lips
they gave colour to your kisses
and taste to your breath
substance to your touch
and essence to your gaze.

For these stars we live under
both being, both feeling
both kissing, both needing.

Tis our souls that seek
to find each other
and then something
that which does not
may not
will not
shall not
that which is
among all else
exist.

Saturday, May 18, 2013

Journey upon a Stony Road

What is it?
That which saddens the walk.
What is it?
The weight inside the chest.
The inability to breathe.

Collector of stolen breaths
How do you measure worth?
For the non – sensory,
Ontological fruition is impossible.

Yet you persevere
Always asking, always fumbling
Never actually, never…
Flux on the verge of a cloudy dusk.

What is it?
The moment of triumph.
What is it?
Fastening coat, quickening steps,
Upon a stony road.
The sweetness of your demeanour
drops
off
the intellect of your lips
hangs
on
the balance
of a kiss

And then
the disposition
the correctness
of your ways
lies
with me
an idea
never fulfilled

For what is observed
never
beyond
the white
filled with black squiggles...

And here somewhere
I lay
despondent
forgotten
the man of loss
the lost
upon a green grass
a sunny day
I lay

Await
for that
that does not come
nor is invited
beyond what chooses
beyond the will

I see you
I see me
but still
nothing but white and
black squiggles

I dream

Friday, May 03, 2013

Κρυμμένο στην Ιδέα

Πως τα χείλη που δεν φιλήθηκαν ποτέ
να σβήσουν μπορούνε, τη δίψα
αυτή, που δεν κρατήθηκε ποτέ
ανάμεσα στα δάχτυλα;

Εκεί, στο σύννεφο επάνω, του ονείρου
την ομίχλη πως θα νοιώσει
το χάδι που δεν αφέθηκε, ποτέ
στις άκρες των δάχτυλων, εναιώρημα.

Πως νοιώθεις μάτια μου;
Ω! Κάρδια και ψυχή
στη σκιά του ακροβολισμένου εαυτού
τι είναι αυτό που ακόμα ηλεκτρίζει;

Σαν φάντασμα πλανάται από πάνω η σκέψη,
η ανάγκη που σπρώχνει προς τα έξω
αναζητεί, μα στην άκρα των χειλιών παραμένει.
Που έχασες το δάκρυ και ψάχνεις να το βρεις;