Sunday, November 23, 2008

Ένα μικρό Ευχαριστώ

10 μέρες τώρα μετράω...

Μετράω τα λεπτά που περνούν, τις στιγμές που αποτυπώνονται στο χρόνο, την ιδέα που καίει το πετσί.


Δεν σου είπα να έρθεις μόνο για σένα, για να σταθώ όπως έπρεπε στο ύψος των περιστάσεων. Σου είπα να έρθεις για μένα, γιατί χρόνια ολόκληρα είχαμε να μιλήσουμε τόσο... Όλα ανοιχτά, όλα έξω, έξω τα χέρια από τις τσέπες, ανοιχτό το στήθος στη σφαίρα. Όσο μιλάμε διαπιστώνουμε τις αρχές μας και εγώ και εσύ.

Εσύ βιώνεις, εγώ αναλύω...
Εσύ στο στόχο σου, εγώ στην ιδέα μου...
Δημιουργία, θάνατος, γυναίκα, οι τρεις άξονες
Παρελθόν, παρόν και μέλλον οι αναφορές μας...


Τις είχα ανάγκη αυτές τις 10 μέρες τώρα μπορώ να περπατήσω άλλα 10 χρόνια γνωρίζοντας...

Είμαι τώρα πιο αισιόδοξος μα και συνάμα πιο απαισιόδοξος, ξεκούραστος μα και συνάμα πιο κουρασμένος, ήρεμος μα και συνάμα πιο ταραγμένος.

Ράκος είμαι μα η ενέργειά μου αστείρευτη...


Όπως μαζί βρεθήκαμε σε κείνο το ταβερνείο κάποτε, έτσι και συνεχίζουμε, παράλληλοι δρόμοι που κοιτάνε στο άπειρο. Που και που βρισκόμαστε και στην ίδια λωρίδα, τα ζα να ξεπεζέψουμε να αλείψουμε τις πληγές μας με λάδι, να πιούμε και φάμε, τροφές και πιοτά, να δυναμώσει το κορμί να αντρειώσει το πνεύμα...

Ο χρόνος το ‘χει φέρει και το ψωμί και το αλάτι...Και προετοιμάσου τώρα για κύματα και καταιγίδες...

10 μέρες μαζί, 10 μέρες ο ένας σήκωνε τον άλλο πιο ψηλά και τώρα...

Τώρα προχωράμε πάλι ο καθένας τη δημιουργία του.

Όπως γουστάρουμε!

Ελεύθεροι!

Τώρα...

Σ’ Ευχαριστώ για όλα...



Στον παιδικό μου φίλο Κ.

Και τις μέρες σ’αυτη την έρημη πόλη που περπατήσαμε παρέα...

Στο άπειρο και ακόμη παραπέρα...

Wednesday, November 19, 2008

Απόψε Γιατρέ,
θα ασχοληθούμε με τον δυϊσμό...

Θα αντιθέσουμε τις αντιθέσεις
Θα αναλύσουμε τις αναλύσεις

Και μετά

Θα αφαιρέσουμε τις αφαιρέσεις
Θα διαιρέσουμε τις διαιρέσεις

Και αν μείνει τίποτα

Θα προσθέσουμε τις προσθέσεις
Θα πολλαπλασιάσουμε τους πολλαπλασιασμούς

Και στο τέλος αν είμαστε ακόμη ζωντανοί...

Θα ρίξουμε και μια στροφή...
Γύρα από τη φωτιά...

Άντε και στην υγιειά μας!

Sunday, November 09, 2008

Ατενίζω με τα μάτια το φώς πέρα απο το σκοτάδι...
Κλαγγές ακούω...
Ήχοι στρατηλάτη...
Ω Θεόρατο εσύ Μαντείο, Θρυλικό!
Πές μου, δείξε μου το Δρόμο μου...
Πές μου τη μοίρα μου...
Μάχη για Θάνατος;
Οκνηρός για Αντρειωμένος;
Μάχη για Θάνατος;
Οκνηρός για Αντρειωμένος;
Μάχη για Θάνατος;
Οκνηρός για Αντρειωμένος;
Μάχη για Θάνατος;
Οκνηρός για Αντρειωμένος;
Μάχη για Θάνατος;
Οκνηρός για Αντρειωμένος;
Μάχη για Θάνατος;
Οκνηρός για Αντρειωμένος;
Μάχη για Θάνατος;
Οκνηρός για Αντρειωμένος;
....................................................
....................................................
....................................................
....................................................
....................................................
....................................................
....................................................
....................................................
....................................................
....................................................
....................................................
....................................................
....................................................
....................................................
Δεν θέλω να ζήσω τρώγοντας, θέλω να πεθάνω δημιουργώντας...
Οι συμβιβασμοί σου με σκοτώνουνε...
Αφησέ με ελέυθερο...
ΓΝ-ΠΤΡ-ΜΝ
Η νύχτα πέφτει...
Γύρω μου απλώνεται σκόταδι...
Κάτι φώτα στον μακρυνό αιθέρα, θολώνουν την όρασή μου...


Φώτα που Φώς δεν είναι, τυφλώνουν τα μάτια, ζεσταίνουν το σώμα, παγώνουν το ,μυαλό. γονατίζουν την θέληση...

Απομόνωση...

Ακούω μουσικές που σιωπαίνουν την ακοή...
Έτσι μπλοκάρονται οι ήχοι της καθημερινότητας...
Αμάξια που περνάνε, πλοία που φεύγουν, παιδιά που φωνάζουν...

Απομόνωση...

Οι μπουκιές σιγανά ρίχνουν το δηλητήριο μέσα μου...
Το φαΐ μου μουδιάζει το στόμα, αίσθηση βελόνας διαπερνάει το κορμί, μουδιάζουν τα άκρα μου, τα δαχτυλά μου, αφή και γεύση σταματούν...

Απομόνωση...

Ψηλαφίζω το πηχτό σκοτάδι, μήπως βρώ κάτι που θυμίζει εμένα...
Δεν έχω μάτια, Δεν έχω ακοή, Δεν έχω αφή και γεύση...
Οσφραίνομαι...

Μα,... Κενό...;

Πού βρίσκομαι; Σε ποιο κενοχώρο - χρόνο;
Δεν γνωρίζω...

Συγκεντρώνομαι ακόμα πιο μέσα...
Στρέφω τούτη τη θολή όραση στο έσω...
Βλέπω... Βλέπω...! Βλέπω...;

Κι' άλλο σκοτάδι, κι' άλλο φώς;
Πρός τα πού τρέχει το φώς;
Που είναι το φώς;
Τρέχω...
Το ακολουθώ...
Νοιώθω βάρος να γραπώνεται επάνω μου και να με σφίγγει...
Άπνοια...

Ασθμαίνοντας ανοίγω τα μάτια...
Είναι πρωί...
Είμαι ιδρωμένος...
Μούσκεμα...
Πρέπει να φύγω..
Το γραφείο...
Κλείσε την πόρτα έξω απο μένα...
Φεύγω..
Με περιμένουν...
Φεύγω...
Ξημέρωσε...