Thursday, January 05, 2012

Παράθυρο

Κάπως,
τα λευκά, μακρόσυρτά σου
δάχτυλα
αγκάλιασαν το τριαντάφυλλο.

Κι εκείνο έγειρε,
τα πέταλα του
ελύγισαν
κάτω από τέτοιο βάρος.

Στα πέταλα ανάμεσα
καθώς ελύγιζαν
είδα τα μάτια σου.

Το λεπτό το πρόσωπο,
τα χείλη τα μεγάλα,
τα μακριά μαλλιά.

Κι έπειτα, εκεί
στις άνυδρες σιωπές
τα χείλια μας βρέχαμε
ο ένας στο χαμόγελο του άλλου.

Στα χαμηλά τα βλέμματα
τη θέρμη αναγνωρίζαμε
μεσ’ τα τυχαία αγγίγματα…