Tuesday, June 18, 2002

18-06-2002

Το παρελθόν είναι μια δύναμη ηλίθια . Μισώ το παρελθόν γιατί δεν έχω την δύναμη να το βγάλω από μέσα μου. Το αγνοώ για να αποτάξω τα ηλίθια δεσμά του από πάνω μου, αλλά αυτό φροντίζει να κάνει την παρουσία του αισθητή, πάντα, και στις χειρότερες στιγμές. Θρηνώ το χάσιμο και το πέσιμο μιας γης της επαγγελίας που δεν υπήρξε ποτέ, έχω απωθημένα ηλίθια και μικρά. Είμαι θυμωμένος με τον εαυτό μου πρωτίστως και μετά με την ανθρωπότητα γιατί δεν μπορώ να ξεπεράσω γεγονότα και σύμβαντα που κάποτε συνέβησαν και παρότι με σημάδεψαν, άλλωστε όλους τους ανθρώπους θα τους σημάδευαν τέτοια γεγονότα, όμως χωρίς πολύ νόημα και σημασία, μένω κολλημένος σε αυτά τα ηλίθια δίχως νόημα σύμβαντα. Είμαι μοιρολάτρης και έχω παραδοθεί σε μια πορεία δίχως επερωτήσεις. Δεν ξέρω, Δεν ξέρω γιατί και αυτό με βασανίζει, πάνω από όλα. Ίσως τελικά το ζητάει ο οργανισμός μου, ίσως είμαι μια περίεργη ράτσα ανθρώπου βαθειά αυτοκαταστροφική και με μια υποσυνείδητη θέληση να υποσκάπτω τον εαυτό μου δίχως λόγο. Γιατί Θεέ μου, Γιατί ??? Θέλω να κλείσω τα μάτια μου και να ξυπνήσω καθαρός και ξάστερος μια φορά στη ζωή μου δίχως σκέψεις, δίχως έγνοιες . Εγώ, ανάμεσα σε όλους τους υπολοίπους που δίνω συμβουλές, εγώ πρώτος δεν ζω τη δικιά μου ζωή, δεν παίρνω καμιά πρωτοβουλία απλά παραπαίω στην ισορροπία των κοινωνικών μου ρολών και στην προσωπική μου προσπάθεια να τα πετάξω όλα και να φτύσω κατάμουτρα κάθε κοινωνικό θεσμό και να φύγω. Τι δουλειά έχει ένας ερημίτης , ένας άνθρωπος του Ιησού, ένας άνθρωπος που προσπαθεί να αυξήσει την ενεργεία του μέσα σε αυτή την καταραμένη κοινωνία σε αυτό το χάος των τρελών που θέλουν να λέγονται λογικοί . Να τα παρατήσω όλα και να σηκωθώ να φύγω εκεί στην έρημο, με ακρίδες και μέλι μόνο εκεί μπορεί να βρει κανείς τη δύναμη και το πραγματικό δρόμο του δημιουργού του πολεμιστή του φωτός, μόνο εκεί μπορεί κανείς να γίνει άνεμος και να ακούσει την καρδιά του ανθρώπου και την καρδιά του κόσμου να χτυπά . Μα όχι, η μαγεία των υλικών αγαθών και η συνήθεια, το βόλεμα στην χλιδή είναι μεγάλο πράγμα, είναι ίσως αυτό που κάνει και αξίζει να φτύνεις τα όνειρα σου . Δεν είχα ποτέ όνειρα, εγώ δεν ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής όταν ήμουν μικρός – θεέ μου ποδοσφαιριστής – δεν ήθελα τίποτα, εγώ ήθελα να γίνω διαστημάνθρωπος όχι για να είμαι απλώς διαστημάνθρωπος αλλά για να είμαι μακριά από εδώ μακριά από αυτή τη γη για να μην μπορώ να περιοριστώ πουθενά για να μην έχω σύνορα και πατρίδα για να μην έχω δεσμεύσεις οπού γης και πατρίς για να μπορώ να μην υποτάσσομαι στην θέληση και στην σκέψη κανενός . Αλλά γιατί, γιατί δεν σηκώνομαι να φύγω να τα παρατήσω όλα να πάω στην έρημο να ακολουθήσω το δρόμο του αλχημιστή, γιατί; Γιατί ακόμη και εκεί ο δρόμος έχει ευθύνες έχει τις ευθύνες του μοναχικού καβαλάρη. Μα τελικά έχει περισσότερες ή λιγότερες από εδώ ευθύνες τελικά υπάρχει πουθενά που να μην έχεις ευθύνες υπάρχει κάπου που να μπορείς απλώς να κάθεσαι και αφουγκράζεσαι τον άνεμο και τα φύλλα που θροΐζουν ?? Μάλλον όχι και έτσι όπως λένε και οι δικοί μας οι παπάδες ακόμη και μεταθανατον ο δήθεν θεός τους θα μας ζητήσει ευθύνες γιατί για πράξεις που ούτε καν ποτέ ξέραμε πως έπρεπε να τις κάνουμε . Δεν ζω για μένα ζω για να ικανοποιώ με την ύπαρξη μου και τη συμπεριφορά μου τις κοινωνικές νόρμες και τις αλήθειες των άλλων αυτά που εκείνοι με έχουν φορτώσει να επαληθεύω τις δικές τους αλήθειες τα δικά τους θέλω όχι τα δικά μου . Αυτό πρέπει να αλλάξει αλλά ποτέ πως ???Ποτέ Πως ?? Μα για τώρα αρκετά ώρα σιωπή τώρα να πάψουν οι δαίμονες να σκάσουν οι ερινύες να πάψουν να με κυνηγούν τώρα όχι άλλες σκέψεις τώρα θέλω απλώς ησυχία τώρα πέφτω για ύπνο . Μην ανησυχείτε όμως σε λίγες ώρες θα είμαι ξύπνιος και πάλι με το μυαλό μου να τριγυρνάει σα σβούρα και μην σταματάει ποτέ . Πρέπει κάτι να αλλάξει . θέλω κάτι αλλάξει αλλά ποτέ πως γιατί ?? Και το χειρότερο σε όλα είναι ότι ζώντας με τις αναμνήσεις του παρελθόντος και την υπερεκτίμηση του μέλλοντος δεν μπορείς να χαρείς το παρόν και δεν μπορείς να εκτιμήσεις αυτά που έχεις και να τα αγαπήσεις όσο σε αγαπούν εκείνα και να τα θέλεις όσο σε θέλουν εκείνα αχ αγαπημένη μου Kλέα τι τραβάς και εσύ μαζί μου . Γιατί, γιατί, γιατί αυτή λέξη μου τριβελίζει το μυαλό συνεχεία γιατί ποτέ, που, ποιος, γιατί ????