Μεσάνυχτα στους δρόμους της Κυψέλης
Ακροβατώ και χάνομαι
Σπίτια ψηλά, Σπίτια κοντά
Τα ίδια γκρίζα και μουντά.
Τα μάτια μου κοιτάνε αυτά που έχουν ξαναδεί
Μεσάνυχτα στους δρόμους της Κυψέλης

Ξεκινώ μια πορεία μαύρη σαν τη νύχτα
Θολή σαν την ομίχλη του νέφους που πυκνώνει.
Δρόμοι στραβοί και αλλόκοτοι
Μπαρ, κωλόμπαρα, Πουτάνες
Και σ' όλα αυτά, το γέλιο ενός μετανάστη που πουλάει λουλούδια

Μεσάνυχτα στους δρόμους της Κυψέλης
Ακροβατώ και χάνομαι
Σαν είμαι, και τι είμαι;
Είμαι παιδί της νύχτας
Είμαι πολίτης της μέρας
Δεν είμαι τίποτα
Θλίψη και δυσωδία σπέρνει το κάθε μου βήμα
Θάνατο και σήψη η κάθε μου πνοή.

Μεσάνυχτα στους δρόμους της Κυψέλης
Ακροβατώ και χάνομαι
Για μια ζωή θλιμμένη
Και μιαν αγάπη σίγουρη.
Για φιλίες που κλαίνε τα χρόνια τους
Και γονείς που ξεχνάνε τα δικά τους
Ακροβατώ και χάνομαι

Χαλασμένα μεσάνυχτα, ώρα 12:00
Βικτωρία, Κυψέλη, Πατησιά
Όλη μου η ζωή ένας δρόμος
Ένα τραμ του δήμου