Ημέρα Πρώτη: Καταστροφή της πολιτικής ταυτότητας
Ημέρα Δεύτερη: Καταστροφή της πολιτισμικής ταυτότητας
Ημέρα Τρίτη: Διάρρηξη της ερωτικής ταυτότητας
Ημέρα Τέταρτη: Μίξη ταυτότητας - Διασκέδασης – Κοινωνικότητας
Ημέρα Πέμπτη: Αλλαγή προσωπικής ταυτότητας
Ημέρα Έκτη: Ανασχεδιασμός και επανένταξη!
Ημέρα Εβδόμη: Παύση.

Καθώς η νύχτα πέφτει, το άστρο του εσπερινού απλώνεται πέρα κείθε στον ορίζοντα.
Μέρα όμορφη, μέρα ξελογιάστρα.
Κρύο και ζέστη όλα μαζί, την ίδια στιγμή.
Στον αγέρα τον παγωμένο διασκορπισμένα τα γράμματα, σχηματίζουν στο μυαλό μου, τη ζεσταμένη μου καρδιά, την πιο απλή αλλά και μοναδική λέξη στον κόσμο.
Σ'ΑΓΑΠΩ.
Ερωμένος δίχως να ξέρω γιατί, στο τραγούδι σου
Ένα τραγούδι που δε λέει να τελειώσει
Που' χει στοιχειώσει την καρδιά μου
Το τραγουδώ μ' αυτό δε λέει να φανεί, να τελειώσει
Οι λέξεις πέτρωσαν, αγέρωχες μορφές, σε τούτο το χαρτί.
Τα χείλη μου παγώσανε και τίποτε δε μπορεί να βγει.
Στα χέρια μου η λύρα
Του Απόλλωνα η Λύρα, κρύα και παγερή
Στα χέρια μου η λύρα.
Μέσα σ' όλα της αγάπης τα στραβά κυλάει το τραγούδι σου ήρεμα και σταθερά.
Θυμίζει σε 'μενανε την ύπαρξή σου.
Που να τελειώσει; Δεν θέλει κι' αυτή, από μέσα μου
Σαν το τραγούδι σου

Πράσινες ηλιαχτίδες φωτίζουν τα χρυσά σου μαλλιά.
Σε κοιτώ με δέος καθώς υψώνεσαι μπροστά μου,
νοσταλγική εσύ μορφή γυναίκας.
Σε κοιτώ και σε μετρώ... από πάνου ως κάτου
Σκέφτομαι πώς οι καμπύλες σου διαδέχονται η μια σου την άλλη,
μελωδική συμφωνία κλασσικού ποιητή.

Αχ, εσύ ψυχή μου!
Πώς τούτες οι εικόνες σε βασανίζουν μέρα και νύχτα;
Πώς θέλω να μεθύσω στο άρωμά τους, στη γεύση των χειλιών τους.
Μα οπτασίες είναι και αυτές όπως κάθε άλλο...
Αέριες μορφές στο χώρο των αοράτων,
των αέναων κινούμενων άστρων που ποτέ δεν παύουν, ποτέ δεν σταματούν.

Θέλω να δω τον κόσμο πέρα από ‘κει που βλέπουν τα δικά μου.
Μου δανείζεις τα δικά σου;
Δίχως απάντηση.
Δίχως απάντηση και αυτή μου η ερώτηση.
Δίχως απάντηση όπως και όλες οι υπόλοιπες.
Γιατί άραγε να περιμένει κανείς να βρει αιτίες και απαντήσεις, μέσα σε ένα ονειρικά φτιαγμένο ψέμα;
Δίχως απάντηση.

Οι ηλιαχτίδες συνεχίζουν να σε φωτίζουν σε κάθε εικόνα του μυαλού μου .
Ακόμη περισσότερο... ακόμη περισσότερο...
Αρχίζω ξέρεις να αναρωτιέμαι πότε;
Πότε θα καταλάβω αν ο πόθος είναι σαρκικός ή ερωτικός ή απλά εγωιστικός.
Πότε θα δω τα πράγματα εκτός του ονειρικού φλοιού με τον οποίο σε περιβάλλω;
Πότε τα γκρίζα σύννεφα θα σκεπάσουν τις ηλιαχτίδες;
Πότες θα σε δω για αυτό που είσαι και αυτό που είμαι;

Μέχρι τότε απλά σε ονειρεύομαι.