Θα σ' έλεγα Αστέρι μου,
Αλλά τ' αστέρια λάμπουν μια νύχτα σαν κι' αυτή γιατί αντανακλούν των ματιών σου το φώς.
Θα σ' έλεγα Αγέρι μου,
Αλλά είναι των χειλίων σου η πνοή που κάνει τα φύλλα να θροΐζουν.

Στην λάμψη σου,
Αντιφεγγίζει η άνοιξη* της φύσης.
Στο χαμόγελο σου,
Ζωγραφίστηκε η γέννησίς της.
Μ’ ενα σώμα όλο χαρές της Κύπρης,
Κι’ έναν ήλιο να χορέυει γύρω σου,
Πράσινα ανθίζουν τ’ άνθη και
Πελώριος περιστρέφεται ο κόσμος.

(Botticeli)

Στη θωριά σου,
Της Κύπρης οι αρετές αντιφεγγίζουν.
Και ο έρωτας,
Σαν παιδί μικρό στης μάνας του την αγκαλιά ποθεί να γείρει.