Σ’ Αγαπώ

Όπως το ποτάμι

την κοίτη του.

Όπως χύνεται

το Δέλτα

στον Ωκεανό.

Ατύχημα με θέα

Κόκκινο φεγγάρι,
Το αίμα της νιότης.
Κατάρτι ιστιοφόρο, εκτείνεται στον ουρανό.
Καθώς η νύχτα πέφτει, στις ψυχές
κατασταλάζει υγρασία.
Και από το κάστρο, ο τρελός
Παρακολουθεί τους λογικούς
Καθώς απαλλάσσουν εαυτούς
Σε πλαστικές – με θέα – καρέκλες…

Γυναίκα στο μπαρ

Α.

Σε γυρεύω
Εκεί στο ροζ
και το βλέμμα που με πεθαίνει

Στο άγγιγμα, και στο φιλί,
τ’ ουρανού
του πόθου που χυμάει και πεθαίνει

Β.

Το μυστικό
Το κρυφό
Το Είναι

Εκεί,
το φιλί σου και το άγγιγμα
θα συναντήσω…

Πριν την Πανσέληνο

(Όταν)
Η αυγή ξεθώρισε στο κορμί σου,
το κύμα έσπασε στην παραλία,
η αρμύρα ξεχώρισε στην γεύση,
και το φιλί, μεθυσμένο, έψαυσε το άγγιγμα…

(Εκεί)
Στην άνοδο των πνευμάτων
ένοιωσα αυτό που μαρτυράται…
Στο ξεψύχισμα των πνοών
βρήκα το όνομα, που τόσα χρόνια εψιθύριζα…

Τό ‘πια και χάθηκα στο γίγνεσθαι…

Σα Δηλητήριο

Πάτησαν με τις λασπωμένες πατούσες τους.
Στο μυαλό της,
σπείρανε τρόμο κι αμφιβολία.

Αρρώστησε και το κορμί της.
Από τις πληγές αναδύεται πύον και πράσινο αίμα.
Άφριζε κάθε φορά, στο χέρι βοηθείας.
Μονή λύτρωση, ο Θάνατος.