Απόγευμα Σεπτέμβρη

Έχουν από θλίψη οι μέρες
Δεν είναι γκρι
Δεν είναι μπλε
Κάτι, σε
Κόκκινο – το αίμα που σκοτώνει
Η της πρώτης περιόδου
Το αίμα μεταμορφωσής
Σάμπως θα πάψει ποτέ
Η αιώνια του άξονα στροφή
Δορυφόρος του εγώ
Η αλλαγή μονομερής

Δεν υπαρχει θλιψη
Δεν είναι παρά ο νοτισμένος αγέρας
Πηχτός στα πρωτοβρόχια
Δεν υπάρχει θλίψη
Δεν είναι παρά το μαντήλι της γυναίκας
Σε φανταστική προκυμαία

Το τελευταίο τσιγάρο έξω από
Το σταθμό
Το τελευταίο φιλί
Το τελευταίο χάδι
Η ανεπίστρεπτη απογείωση

Κάθε φορά που τα φύλλα αποδημούν
Έτσι κι εσύ
Διαλέγεις
Τον τρόπο
Κάνεις το βήμα
Που ποτέ δεν σταματά...