Ακουμπάω στο κρύο ξύλο Γεμάτος απο Ρακή και καλό φαγί Καπνό του Καουμπόη και σοκολάτα των Μάγιας
Ο συγγραφέας απέναντι κοιμήθηκε κι Εγώ σχεδιάζω ποιηματάκια σε λάθος κομπιούτερ Πόσα χρόνια είχαμε, Εσύ εκεί, εγώ κάπου αλλού Και στο ενδιάμεσο λίγες συζητήσεις…
Κι όμως μετά απο τόσα Εγώ στο καναπέ φορτωμένος κι Εσύ απέναντι πάντα κύριος και λεπτός Ανταλάσσουμε σχόλια ριπές και Γέλια αξίες…
Το ετερόν σου ύμισυ λείπει Και εγώ συμπληρώνω ενα τοπίο
Αχ! Καλέ μου φίλε πόσα κι άλλα πόσα Κι ως τότε ακόμα θα είμαστε εδώ Στις σκιές και στο χιόνι, Πίσω απο την κάπνα και το φουγάρο Το τζάμι και το νερό…
Ακόμα τραγουδώ Σαν τα παλιά στοιχάκια Και την πνοή του καπνιστή 3000 χιλιόμετρα
Πίκρα αμετανόητη Αυτό το αίμα πως με βαραίνει Ίσως βέβαια είναι και τα είκοσι κοτόπουλα βραδινό… Αίμα… Στον άνεμο! Τόσο άρωμα, τόση ζεστή θα λιποθυμήσω Και το τσιγάρο δεν βοηθά… Πάρτυ λέει μετά Σκατά στα μούτρα τους! 1000 ποσά μίλια βορειοδυτικά και οι κώλοι κουνιόνται με τον ίδιο διαφορετικό τρόπο σε άλλους κάπως ρυθμούς! Κρέπαρα!
Στην τύχη επαφίεται η αλήθεια εκεί που τα βλέμματα συναντιούνται και τα δάχτυλα ερωτεύονται αβίαστα
Αυτό το χαμόγελο με ταλαιπωρεί δεν ξέρω πώς να το ερμηνεύσω πώς να ανταποδώσω
Το βλέμμα και τα χείλη Το άγγιγμα και η πνοή Πώς να τα φτάσω;
Σε ποθώ Και στο τέλος το μόνο που μένει Μια πικρά του τσιγάρου Και μια ζαλάδα του ποτού
Tuesday, August 17, 2010
Πως μπορεί κανείς να καταλάβει την αρρώστια του ερωτευμένου; Ήθελα ν’ ακούω για σένα… Είπα του παραμυθά να μην σταματήσει παρά μονό μ’ εκείνη την αργή, σταθερή, συγκαταβατική φωνή του να τραγουδάει τ’ όραμα σου… Αυτό που είχε βιώσει μαζί σου…
Τα μάτια σου με καίνε Όπως το χαρτί των σιγαρέτων Στάχτη Τα νομίσματα θολώνουν στον καπνό Όπως το κεφάλι μου Το στομάχι μου Τα έντερα μου Μέθη
Κλείνω τα μάτια και ξινίζω Λιποθυμία
Sunday, May 23, 2010
Δεν μπορώ απόψε παρά τα λόγια μου να σου χαρίσω… Μια παραλλαγή για τα μάτια σου μόνο… Τα αιωνία, τα αξημέρωτα, τα αΰπνωτα… Ξενυχτώ και αγρυπνώ για να βρω την εξίσωση που θα κάνει τα μάτια σου να λάμψουν, τα χεριά σου να με τυλίξουν στης ορμής την αιθρία… Το κορμί σου να ριγήσει στου πόθου το όνομα… Και σε όλα τούτα εγώ θα κοιτώ σαν παρατηρητής από μακριά… Του Heisenberg αοριστία…
Κόσμος έρωτας Σύμπαν σπέρμα Και μια μεθυσμένη πράσινη νεράιδα Να πιπιλάει δυο παγάκια στο στόμα, Ενώ tribalίζουμε alternative dub ethnikίζοντα tripάκια πάνω στο τραπέζι. Κάνε ένα τσιγάρο μωρό μου, Χτύπα παλαμάκια Και χύσε με ανάμεσα στα χείλια.
Καθώς εκείνοι, σχηματίζουν ένα κύκλο χέρι με χέρι Εγώ με το πόδι τον χαράσσω στην άμμο Το φεγγάρι κόκκινο, δείχνει το δρόμο στη λίμνη Κι όπως οι παραφυάδες ξεχωρίζουν στην επιφάνεια έτσι και αυτές, με τα έντονα χρώματα και τα καλά υφάσματα.
Άτεγκτος χρόνος ρέει Ατέρμονη ροη θυλάκων Ζεστό γάλα γυναικείου θυλασμου Γυναικείο κορμί που βυζαίνει άντρα Παιδί που γινόνεται σε άντρα Άντρας που διαπερνά το γυναικείο κορμί Κορμί που παραδίδει το αίμα του Γάλα που μεταμορφώνεται σε αίμα Και η δημιουργία πάλι…