Ω! Το καλός, το ανθρώπινο, Το σώμα…

Ω! Το καλός, γυναικείο σώμα, Εσύ …

Την ψυχή σου βλέπω, το κορμί σου ποθώ…
Την μιλιά σου ακούω, τα φιλιά σου θέλω να πιω…

Ω! Ο ασώματος της αγάπης πόθος
Ω! Πως θα γίνει ενσώματος;
Ω! Της ψυχής λαγνεία: πως θα σε φέρω δίπλα μου;

Πως θα αγκαλιάσω το ζεστό σου το κορμί, στης αγάπης μου την γύμνια να παγώσω;
Πως θα πιω φιλιά από τα χείλη σου τα σάρκινα, την διαβασμένη μου ψυχή να ξεδιψάσω;
Πως θα χαϊδέψω τ’ ανομολόγητα σου στήθη, το έρεβος ν’ ανέβω;

Ψυχή μου, αγαλλίαση πως θε να νοιώσω;
Αν ίσως μονό σε τούτο τον άγγελο σε χαρίσω…

Για σένανε αρχόντισσα….

Θέλω να θυσιάσω την ψυχή μου,
Να την κόψω σε κομμάτια &
Να την προσφέρω σπονδή στους αιώνιους θεούς…

Θέλω να σε φιλήσω τόσο πολύ…
Μα, φοβάμαι…
Φοβάμαι πως αν σε το κάνω, θα χαθείς…
Σαν όνειρο θερινής νυκτός,
Σαν καλοκαιρινό μελτεμάκι που φύσηξε για να δροσίσει τα διψασμένα μου χείλη
Σαν αυγουστιάτικο φεγγάρι πού ‘ρχεται για μια μονό νύχτα…

Ή Ακόμα φοβάμαι, πως θα μου θυμώσεις σαν την μάνα με το παιδί που κάνει κάτι που δεν πρέπει…

Ή πως Ακόμα και αν τίποτα δεν ισχύει απ’ όλα τούτα
Πως θα φοβηθείς την φωτιά που βαθειά καίει τα στήθια μου,
τα σωθικά μου…

Τόσοι φόβοι, τέτοια ανασφάλεια…
Αναρωτιέμαι και εγώ γιατί… (;)

Δεν είναι που μου λείπει η αντρεία,
Δεν είναι που μου λείπει το θάρρος…

Όχι…

Είναι που όταν σε βλέπω ριγούν τα σωθικά μου,
κι' είναι που η καρδιά μου αλυχτάει σαν από τη θέση της θέλει να φύγει
και να ‘ρθει να ξαποστάσει μέσα στα ευγενικά σου χεριά…

Τρέμω σύγκορμος σαν σε κοιτώ…
Σκέφτομαι πόσες φορές με ανοιχτά τα ματιά,
έχω φανταστεί το άγγιγμα σου να χαϊδεύει τα μαλλιά μου,
καθώς έχω εναποθέσει τον εαυτό μου στα χεριά σου,
σαν αμνός για σφαγή…

Ή πόσες άλλες φορές έχω φανταστεί την γυμνή σου αγκαλιά,
με το απαλό σου δέρμα να γραπώνεται γύρω μου &
να χάνομαι μέσα της σαν μωρό παιδί στη μήτρα της μητέρας του…

Σκέφτομαι την ευγενική όμορφη θωριά σου &
το απαλό ευγενικό άγγιγμα σου,
Πως σαν αγέρωχοι τοποτηρητές μπορούν να γαληνέψουν κάθε τρικυμιά μέσα σε αυτό το εύθραυστο κορμί,
σ’ αυτήν την αδύναμη καρδιά…

Και έτσι εγώ κυρά, ο άντρας ο αγέρωχος, ατρόμητος και θαρραλέος,
Γονατίζω μπροστά σου…
Σου παραδίδω τούτο το κορμί & την άυλη ψυχή μου
Να κεντήσεις επάνω τους τον ιστό της δικιάς σου παντοδύναμης αγάπης,
Του δικού σου ζωοφόρου έρωτα…

Μα κι’ αν είμαι λίγος για σένανε Κυρά κι’ Αρχόντισσα
Μην αργοπορείς σ’ εκλιπαρώ…
Σχίσε μου την σάρκα, να χυθεί το αίμα &
Κάψε τ’ απομεινάρια μου
Να τα μαζέψουν οι θεοί &
Σαν φοίνικας από τις στάχτες μου ν’ αναγεννηθώ…

Γιατί σαν δε με θυσιάσεις γρήγορα κυρά,
Θα μαραθώ και θα στεγνώσω…
Οστέινη Σάρκα…Δίχως Ψυχή…
Μεγάλο το μαρτύριο…

Για αυτό κάνε γρήγορα κυρά,
Φιλά με ή σκότωσε με…

Γάρ πολλά του έρωτος τα πάθη*…
Σαν τα λιοντάρια μαχητές,
Σαν τα πουλιά εραστές…
Κι’ αν για λίγο μεταμορφωθήκαμε από πουλιά σε λεοντές,
Έλα και πάλι διπλά μου,
Στα χεριά τούτα τα γυμνά και το κορμί το άμοιρο,
Τα φιλιά σου να μου δώσεις, τον ερωτά να μου ρουφήσεις.



(Το γάρ πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη - Μάνος Χατζηδάκις)

Εύθραυστη ύπαρξη,
Αυλή ψυχή,
Υλικό σώμα,
Μοναχική Καρδιά,
Ένας δυισμός ο πόλεμος σου,
Μοναδική σου λύτρωση η Μοναξιά
Μερικές μονό στιγμές…

Θεού η σωτηρία,
Άγγελος κυρίου,
Τι χρώμα είναι τα μαλλιά του,
Ξέρεις;
Τι χρώμα είναι τα ματιά του,
Ξέρεις;
Τι είναι άραγε η μορφή της,
Δεν Ξέρεις

Καταραμένη ψυχή, εσύ που δεν ξέρεις!
Καταραμένο, αδύναμο σώμα, εσύ που δεν μπορείς να αγγίξεις!

Σε καίει διακαώς ο πόθος του έρωτα,
Μα είναι άραγε η ουσία του;
Η μήπως η ύπαρξη του;
Που θα την βρεις τη λύτρωση,
Μοναχική, εσύ, άυλη ψυχή;


Αλλού αγαπάς εσύ
αλλού η άγγελος

Τι θες να πληρώσεις,
Ποσό θα εξαγοράσεις την γαλήνη,
Μπορείς;

Πως άραγε ο πόθος θες να σε λυτρώσει;
Πως άραγε η άγγελος θες να σε λυτρώσει;
Διαδικασία του έρωτα,
Στιγμιαίος εκσπερματισμός…

Για ένα φιλί και μια αγκαλιά
Είσαι έτοιμος να διαλύσεις την ύπαρξη σου
Να αφήσεις την ψυχή σου,
Να αλλάξεις την καρδιά σου,
Να αποσχίσεις το κορμί σου.

Για ένα φιλί…

Μοναδική μου θύμησις
τα καυτά σου τα χείλη να
σκουπίζουν τον ιδρώτα του
πόθου μου.

Καλοκαίρι μυρισμένο

Καλοκαίρι μύρισε
χωρισμένο σε ταξίδια και
θάλασσες
Δουλειά και ερωτάς
ένα μπλέξιμο, ενός φόβος
και ένα απαράμιλλο Σ’ Αγαπώ
να συντροφεύει τις ζεστές νύχτες
κάτω από την αντηλιά του
φεγγαριού.

Μάνα μου, καρδούλα μου, ψυχή μου
θέλω να σ’ αγγίξω, τον πόθο μου
ν’ αφήσω, άνοιξη να μυρίσω.

Θάλασσας κύμα νοερό, μαστίγιο τ’ αγέρα
Στόχο τον βλέπω μακριά, χάνω του Πελάου ομορφιά

Γυναικάς θέα (;) φύσις σφαλερή, στου βράχου την κρημνάδα
Γοργόνας είναι οι λυγμοί, θανάτου η καντάδα
θάλασσας άνοιγμα θαρρώ, θέας φοβερό
Κάθισμα είναι στου γιαλού, της φύσης το ποδάρι
Άνοιξε θέα να βρεθώ στς’ αγκάλης σου τη χάρη
Έχω να νοιώσω ποσό καιρό τς’ αγάπης σου την θερμή
Φιλά με, σκότωσε θεά
μέρα να μην χαρώ, νύχτα να μην λυγίσω.

ABSTRACT

The Hands unite in a holy Union
The passion burns the bodies
The friendship is melted into a lava of love
Marriage: the Holly Union!

“Will You marry me” the man asked…
“Yes” the woman answered. With all my body, with all my soul I shall commit to You my love!!!

In the holly union, the man and the woman dance the Dance of the Gods!
The spirits, raised by the pouring spirit, fire; life
Life is fire; Fire is life, the ultimate steam!

“Kiss me”, the man said, “Kiss me under the Gee” “For a kiss under the Gee lasts for ever” “Kiss me!”
The woman slowly reached his lips…
The eternal couples show our desire….
Our time is enhanced…Desire that centuries have grown… Desire that has flown away…

Oh! Joy! Oh! Happiness!
Oh! Exhilaration of the virgin mother
Oh! Virgin Mary of my love!
Is the bible full of love or am I a fool?

Cherish the birth of these emotions
Cherish the death of them
Hades is near

Oh! Eternal Father. Oh! Birth of Souls!
Oh! Sacred Mystery. Oh! Sacred Touch!
I beseech You…

Oh! Loneliness of love. Oh! End of the beginning.
Oh! Dawn of the Sun. Oh! Dawn of the Moon.
The Sun is setting in the sweet Suites of our companions.
With it sets the Sun of our Love.

The abstract painting shows the art of our companions.
The art of our companions is shown in the abstract.

Farewell.