Παλιά ρυάκια που τώρα με την ωριμότητα γίνανε ποτάμια κυλάνε σε νέες θάλασσες.
Παλιές θάλασσες που γίνανε ωκεανοί και πέλαγα βαθιά εμπλουτίζονται από νέα ρυάκια.
Οι αναμνήσεις είναι περίεργα πράγματα, πολλές αναμνήσεις χαράσσονται στο μυαλό και στη ψυχή σου, άλλες σου σημαδεύουν και τη σάρκα.
Θυμάμαι μια φόρα με ένα φίλο έσπασα το τζάμι ενός αυτοκίνητου...Τα κομμάτια πετάχτηκαν και μου χάραξαν την καρδιά...Το τραύμα ακόμα πονάει.
Θυμάμαι μια φόρα μια κοπέλα με ρώτησε γιατί κουβαλούσα πάντα πάνω μου ένα μαχαίρι της είπα πως είναι για την πρώτη γυναίκα που θα με αρνηθεί, να κόψω τις φλέβες μου. Την επόμενη μέρα μου είπε Όχι. Ακόμη στάζει αίμα το μαχαίρι.
Θεματοφύλακας της πίστης για καιρούς αλλοτινούς. Τα πρόσωπα γύρω μου αλλάζουν, όμως οι αναμνήσεις που κουβαλάει η ενθύμηση τους είναι τώρα η ίδια όπως και στη γέννεση της, και είναι τώρα πιο δυσβάσταχτη από ποτε.