Πολλά βαρύς και σκέτος

Κυλάνε
από τα δάχτυλα μου
σαν
σταγόνες καφέ
μυρωδιά κανέλας
δίχως ζάχαρη...

Ο χρόνος
ζύμωση στον πάτο
διαβάζει
του καφέ
η θειά
για κάτι μαύρα μάτια.

Κι εκεί π'
απλώνει
του ποιητή ο θάρρος
μακριά του διώχνεται αυτή
σαν του κεριού ο θέρος...