Η πρώτη μου ποιητική συλλογή - My first poetry collection (in Greek)

Μετά απο δέκα χρόνια και περιπού 7 πλήρους απουσίας και μουγγαμάρας η πρώτη μου ποιητική συλλογή είναι γεγονός τυπωμένο. 

After ten years approximately and almost 7 of absence and silence my first poetry collection in Greek is a printed fact. 

Εδώ μπορείτε να την αγοράσετε // Here you can purchase it 

Κι εδώ μπορείτε να διαβάσετε την πρώτη κριτική // And here you can read (in Greek) the first commentary on the collection.

Croatoan

I seek thee oh great lier 

I speak the false language 

And sing the shallow reefs 

I write nothing 

I seek the sea of wonders 

          the water that quenches all thirst 

          the ship that sails on the grand line 

          the unabated mystery to fill the void 

I sit in darkness and wallow 

My flesh rots upon the sunlight 

As it pleases you 

my mind shall never be still 

There is no purity but impurity 

Or so a friend sings 

The one who called me today 

A voice from the void 

Light it seems through darkness 

I shall be consumed boiled 

rather than grilled 

tasteless my soul 

like my flesh. 

Whenceforth propels the seafarer 

the ship to its lost journey 

you seek life in the dead 

but only myths exist

the lost settlement holds 

no dear secret 

only the excrement of youth 

and the truth of man

"If you don't care where you are going you are never lost" Murphy 

Athanasia

Σιροπι θα πινα
Χυμους' ναι
Του κορμιου σου
Νεκταρ
Γλυκοπιοτο, χρυσο
Νερο Αθανασιας
Των Θεων το δωρο!!!

It’s the Union, Jack

I told you the colour is red
but then again…
You keep wondering
You keep asking
Definitions, Descriptions, Potent Words

The writer has an obligation.
Become God the eternal observer.
Observe, record, but never interfere
the old adage…

I see
I record
I interpret
I write
Therefore, I interfere

So what is it then? I feel warm…
Just by looking at you.
I feel I can feel

I feel the definition
I feel the description
I feel the potent word
It is a mystery.

Because it is defined
When you hug me from behind,
even though I'm wearing yellow.
Because…

The kiss
slowly lowering
the head
to approach
you close your eyes
I close mine
And dive fast
like the first time
like the last time.
I missed you on my train ride
home, where you are.
I missed you.

In the embrace
the writer hides his sorrow
In the writing
Embraced and Embracer
are immortalised…

The writer turns and sees
the tattooed woman
exudes a singing precipitation
And then the couple…
hand in elbow
hand in elbow
bump and laugh
The couple.
Eyes reflecting, mirroring eyes
faces bright.

It’s the Union, Jack…

Derecho

Upon touch
a flash flood
power of a tornado
tonight's journey
next morning's wreckage.
Night's guise as necessary
for expression
of a feather's
empyrean, rose petalled touch.
Obscure fire
of questionable origins
liquid, wet - a wildfire
unstoppable conqueror.
One however, not
of libidinal origins, but
born of
dry static lightning.
For the deserted invite
such fervidity
voracious appettie - allowance
to be consumed, whole.

Μετά από χρόνια κοιμήθηκα μαζί σου δίχως έρωτα

Έτρεμες στα χέρια μου σαν σε κρατούσα
και τα κορμιά μας πιάνανε φωτιά.
Ήθελα να σκύψω το λαιμό να σου φιλήσω
μα φοβόμουν προσβολή
κι αντ’ αυτού σου χάιδευα απαλά τα μαλλιά
κι έδιωχνα την ανάσα μου ζεστή
στη βάση των λοβών σου
που σαν κερασιά δάγκωνα ανεπαίσθητα.

Η σάρκα σου λευκή και λεία, ζεστή και τρυφερή
αν δεν σε είχα δίπλα μου
να νοιώθω την ανάσα σου
το στήθος σου να ανεβοκατεβάζει
θα σε φώναζα Γαλάτεια.

Ζεστό κορμί χωμένο μέσ’ το πλάι μου
σαν τα μωρά σε μήτρα αγκαλιασμένοι
κάτω απ’ τα σκεπάσματα
ένοιωσα για λίγο πάλι άλλος Αδάμ
δεκαπεντάχρονος με χέρι που τρέμει
να σε αγγίζω και να νοιώθω
μέσα στα λαγόνια μου φωτιά να ανεβαίνει.

Ξύπνησα το πρωί νωρίς
και ως εθνογράφος παρατηρητής
κατέγραψα την κάθε σου φακίδα, κάθε ελιά,
τα χείλια σου διάγραμμα στα δάχτυλα μου.

Έσωσα την εικόνα σου για χρόνια κι άλλα χρόνια
Άγγελος με καστανά μαλλιά
νόμιζα πως ξύπνησε δίπλα μου.

Παρατηρούσα την ρυθμική σου ανάσα
κι ήθελα πρώτα να γείρω
να προσκυνήσω τις ελιές στα στήθη σου
κι υστέρα να σού ‘κλεβα μια ανάσα
κι ένα φιλί στα χείλι.

Μ’ ανέτειλε ο άρχοντας των ουρανών
και πριν προλάβω σταχτή γίνανε τα όνειρα
και οι φαντασιώσεις, λυγίσανε τα ήπατα
εμπρός στα όμορφα σου ματιά
τα πονεμένα, τα βαθιά, τα δίχως άλλο.

Brownie Aftertaste

I invite darkness
to sit on my lap
like an obedient little bitch...
But she is poison
deep rooted in my vains
and slowly chews my balls off...

Alcohol and cigarettes,
drugs and food,
morality unbound
Movies, tv-series, and a bed
the death of modern man
pills as if only a wish
portrayed a better life
in all the magazines.

If we share it together
maybe I become a better person.
If you take my weight
and I take yours
maybe just maybe we can actually survive...

Πολλά βαρύς και σκέτος

Κυλάνε
από τα δάχτυλα μου
σαν
σταγόνες καφέ
μυρωδιά κανέλας
δίχως ζάχαρη...

Ο χρόνος
ζύμωση στον πάτο
διαβάζει
του καφέ
η θειά
για κάτι μαύρα μάτια.

Κι εκεί π'
απλώνει
του ποιητή ο θάρρος
μακριά του διώχνεται αυτή
σαν του κεριού ο θέρος...

Belle et Jérôme

Raining fog
misty rain
drops hanging
mid-air
one desperate breath
before goodbye
I keep fists
clenched
teeth
stomach
not to act
not to insult
not to aggress
a sensation through the spine
denied
the end
another night
to seek
one more
encounter
a phantasmal chance
You
a mirror
a ghost?
a phantasy?
an idea?
a gentle breeze
a playful butterfly
fluttering nymph
dark-haired angel
a gentle stroke
of my chords
a poor fiddle
I am
dancing your tunes


this hug is going to last forever
so… is this night.

Early Saturday Morning

It is early, a Saturday morning
still the sun has not come out yet
the birds are chirping
and I am voraciously smoking.
The humidity in the air embraces me -
such a mild temperature -
I smoke and I already miss you...
I miss your thighs against mine
your breasts on mine
your sweet sweat dripping...

I remember you in my bed
your fingers tracing my lips
but you were never here...
I already miss you
your long black hair
soft and welcoming, my fingers
interlocking, brushing through
your smile how it lights
how it makes my head feel
light...

I miss you and I want to
lay by your side...
Rest my head upon your
breasts mother earth
Lily of Lilies
how I miss you...

Come lay by me
allow my hands to embrace you
Allow my darkness
to kiss you
allow my weakness
to be saved by you
allow me...

I already miss you
and I want to hide
between your thighs
I miss you
and I
I already...

The foggy skies
cover my darkened mood
and this music
keeps going around
slow strokes of a piano
echoing in the desert.
I miss you...
Oh how I miss you...

Untouched II

'Ought to' lives in my dreams
were I strong enough is would not
veer off to phantasy.

Yet unable as I am
I see is and despair as no
'ought to' was ever given to
a coward's touch.

And you are
no 'ought to' is needed
to make thy touch sweet
thy smile a fairies touch
thy look sandman's dust.

You are and I cannot
be but only drown
my self-pity among
hedonic platitudes
dream erringly unnerved
of what I 'ought to'
to be with you
as is.

Untouched

For yet, the eyes speak of heart
and muscle spasms
but the tongue remains silent.

I look at you and see only fractions.
Your luminous eyes,
your long black lustrous hair,
your unencumbered smile.
I cannot focus.

Untouched your image shall remain
to memory committed.
Sprawling dream, material of phantasy
untouched your image shall remain.

Νύχτας η ερωμένος πόνος

Τον άγγελο αρνούμαι
Τον δαίμονα πεθυμώ.
Ένα κορμί και μια μνήμη
Του άρχοντα η κνήμη
Κι ένας πόνος τραύμα παλιό
Του χρόνου, της ζωής σχολιό
Διδάσκουν, στον άμαθο αυτό
τον άγουρο, της ζωής τον ομαθιό
Πως τα κύματα αλλάζουν τον γιαλό
Κι ο χρόνος τον άνθρωπο
Πάνω κάτω
Κάτω πάνω
Μια έτσι, μια αλλιώς
Στο δρόμο πως θα βρείς
Συνοδοιπόρο...

Στο φευγαλέο άγγιγμα
κρύβεται
μια πικρή αλήθεια.

Ιδέα ελπίδος
δυνητικής συνύπαρξης
άρωμα.

Ερώτημα αν
η σιωπή αρκεί
για την αγάπη σου

Πως άραγε
στέκεσαι δίπλα μου
σου φτάνει;

Ξερω ή νομίζω
πως...Τουλάχιστον,
κάνω καλό κρεβάτι.

Μια περιστροφική ισορροπία
γύρω από τον άξονά σου
και το δικό μου;

Ποιο βάρος
ποια καθήκοντα
βαρύνουν το βήμα μας;

Τι κρύβεις ανάμεσα
στις κλειστές σου παλάμες;
Στο στήθος μου εγώ;

Έδυσε κι απόψε
ο ήλιος
κι αύριο πάλι, ανατέλλει...

Απόγευμα Σεπτέμβρη

Έχουν από θλίψη οι μέρες
Δεν είναι γκρι
Δεν είναι μπλε
Κάτι, σε
Κόκκινο – το αίμα που σκοτώνει
Η της πρώτης περιόδου
Το αίμα μεταμορφωσής
Σάμπως θα πάψει ποτέ
Η αιώνια του άξονα στροφή
Δορυφόρος του εγώ
Η αλλαγή μονομερής

Δεν υπαρχει θλιψη
Δεν είναι παρά ο νοτισμένος αγέρας
Πηχτός στα πρωτοβρόχια
Δεν υπάρχει θλίψη
Δεν είναι παρά το μαντήλι της γυναίκας
Σε φανταστική προκυμαία

Το τελευταίο τσιγάρο έξω από
Το σταθμό
Το τελευταίο φιλί
Το τελευταίο χάδι
Η ανεπίστρεπτη απογείωση

Κάθε φορά που τα φύλλα αποδημούν
Έτσι κι εσύ
Διαλέγεις
Τον τρόπο
Κάνεις το βήμα
Που ποτέ δεν σταματά...

Φαντασίωση σε μεσημεριανό τραίνο

Καθώς στέκεσαι γυμνή μπροστά μου
Γυναικα – ένα κορμί
Καταγράφω κάθε σου καμπύλη
Γυναικα – γυμνή
Σαν μηχάνημα ομοιοτυπίας τα ματια μου σκανάρουν
κάθε σου πτυχη
Γυναικα – ένα αίνιγμα

Κι έτσι απλώνω το χέρι
Απαλά εναποθέτω πάνω στα στήθη σου
Οι άκρες των δαχτύλων μου
Νοιώθουν
Τη έκταση των γαλακτοκορυφών σου

Και το δεύτερο χέρι, διατρέχει
Τον ομφαλό σου
Κέντρο του κόσμου ετούτη τη στιγμή
Να φτάσει ως πέτρα που κατρακυλάει
Στην υπέροχη ήβη σου

Η ζεστασιά των χυμών σου
Πνίγει τη γλώσσα μου
Καθώς το θείο νέκταρ αγγίζει
Τα δάχτυλα μου
Τέτοια έκσταση ούτε ο θεός

Το φιλί εναποθέτω στο τώρα ζεστό
Από την παλάμη μου στήθος
Και σαν μικρό παιδί αποποιούμαι να θηλάσω
Για πρώτη φορά νοιώθω το άγγιγμα σου
Να τραβάει τα μαλλιά μου
Να υποτάσσει στο χάδι του

Σ’ αυτόν τον αγώνα μάτια μου
Κανείς από τους δυο μας
Δεν θα βγει ζωντανός

Τα δάχτυλα μου ψηλαφούν την υβή σου
Βρίσκουν μέσα από τους χυμούς
Τα τείχη, είσοδο μυστική κάτω από το ιερό βουνό
Παράδεισος, αναμνήσεις μήτρας
Ζεστά καλυμμένος με αμνιακό υγρό

Καθώς τα δάχτυλα τώρα με τραβούν πίσω
Η μάχη μεταφέρεται μεταξύ των λινών
Θα σε αφήσω να σταθείς πριγκίπισσα
Επάνω σε άσπρο άτι, μέχρι
Τους χυμούς μου να μη μπορώ να συγκρατήσω
Και τότε θα σε πετάξω κάτω και θα επιτεθώ
Σαν άγριο ζώο θα σε κατασπαράξω
Καθώς με βία θα τρίβομαι και θα πιέζω
Να καταβροχθιστώ από σένα
Να στείλω το ευγενές δόρυ μου όλο και πιο βαθιά

Σ’ αυτόν τον αγώνα μάτια μου
Κανείς από τους δυο μας
Δεν θα βγει ζωντανός

Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε
Μεταξύ λινών
Μέχρι που ο ιδρώτας μας θα έχει ποτίσει
Τα κόκκαλα μας
Κι ο χώρος δεν θα μυρίζει τίποτα άλλο
Παρά μόνο εμάς
Τότε θα παραδοθούμε στη βιολογία
Θα επιτρέψουμε τη λύτρωση
Για μια στιγμή θα είμαστε νεκροί
Κι έπειτα με τα υγρά ο ένας του άλλου
Θα ξαποστάσουμε αγκαλιά
Καθώς δακρύζουμε κι οι δυο.

A fleeting moment's ...

It's like my heart bleeds for no apparent reason...

Πλάτωνος Παρεξήγηση

Τι είναι αυτό που κάποτε συνέβη
και τώρα - πλέον - πια
στεκόμαστε απέναντι
ανίκανοι ή / και ίσως ανεπιθύμητοι
να διασχίσουμε το δρόμο

Γιατί κάποτε περπατούσαμε
όχι χέρι – χέρι
μα συνομιλητές - συνοδοιπόροι
συναλλάκτες ιδεών
μια παρέα

Και ξάφνου
στην υποψία
πιθανώς ανεπίδεκτου μαθήσεως
Χτίσαμε μεταξύ μας
Τάφρο

For what love seeks
To be born
Has yet to be defined
Humanity’s valiant efforts have failed
Our words have abandoned us
Our practices an incoherent jungle mess
Our science a mess of specialisation

For what lies in a glance
Is not discussed
Nor may it be expressed
Whispered and fumbled
Drunken haze
Dissipates like liquor in the sun
Dried up
All that remains
A dead body
Shadow of something that never was

And still you remain
Wondering
Unable to grasp
Incapable to exist
You hope
That once
You might
Capture
The essence
Before it dries...

For the stars that gave birth to me
also bore your eyes and your lips
they gave colour to your kisses
and taste to your breath
substance to your touch
and essence to your gaze.

For these stars we live under
both being, both feeling
both kissing, both needing.

Tis our souls that seek
to find each other
and then something
that which does not
may not
will not
shall not
that which is
among all else
exist.