Η Nανόχηνα

Ά

Κάτω απ’ τα σκεπάσματα
το σκοτάδι αποκτά σκοπό
Στο θόλο βλέμμα της αλκοόλης
το φως αποκτά αναγκαιότητα
Σε γκρίζο ουρανοπάτι
ταξίδι που ποτέ δε τελειώνει
αφήνει πνοές αποδημητικών πτηνών
υπό εξαφάνιση...

Στη πρωινή αχνή
του παγωμένου ποταμού
αντικαθρεφτίζεται το ταξίδι της χήνας
Ο θηροφύλακας, του λυκαυγούς
προστατεύει τη δυνατότητα.

Ο λαθροκυνηγός, του λυκόφωτος
του σκοταδιού, σκιά σε κάθε γωνιά
του πόνου, του φόβου, της αναγκαιότητας
του δαίμονα, του απωθημένου, της αδυναμίας
του Θεού – καταλαμβάνει θνητό
τρώει σάρκες
κατασπαράζει το εγώ και τον άλλον
σκοτώνει το εγώ και τον άλλο
καταργεί τη ζωή
επιστρέφει στο Νirvana
μα είναι κακός.
Η ίσως, προϊόν μιας ασταμάτητης δαρβινικής εξέλιξης.

Στην απειλή – ενα όπλο.
Εκείνη τη στιγμή
Δεν υπάρχουν επιλογές
Ζωή η θάνατος...

Πάντα κάποιος θα πεθάνει – θα ζήσει
Όλα ένα δίφραγκο...

΄Β

Υπάρχουν άραγε ακάνθινοι δρόμοι στενοί
η μόνο ψευδαισθήσεις?
Θες αρχή και δομή
μα πως?
Αν ότι συλλογάσαι είναι κάλπικο
αν συλλογάσαι μόνο το ψεύτικο
αν όλα είναι ψευδαίσθηση
του μυαλού κατασκευή ή της κοινωνίας
ασήμαντο το ποιος
σε τι να πατήσεις όταν όλα είναι φαντασία?
Φαντασία που δεν πραγματώνεται ποτέ
Σαν αποδημητικό πουλί
φεύγεις κι έρχεσαι
με κάθε εποχή
καταδικασμένος
τη μεγαλύτερη σου αγάπη υποφέρεις, το ταξίδι
Όσο κι αν πετάς
όσο ελεύθερος κι αν είσαι
πάντα σκλάβος των φτερών σου

Υπό εξαφάνιση μέσα στο σμήνος
Αυτό σημαίνει μοναξιά

Esslingen Weinnachtsmarkt

I cannot speak
For what has been sung may not be spoken
This music in the middle of the Christmas market
A medieval market
A fantasy a re-creation in the middle of supermarkets and shopping malls
this open market stands
under the grey skies
As the music fills the air
it comes alive
A reality of the past
A true experience
This music is alive
it contains the people
and here modernity invades
3 guys and a woman
One of them looks like Wolverine
The other two like characters of Game of thrones
And her...
Tall and blond, dressed heavy guard against the cold
But in her eyes you don't see a travelling gypsy but a proud princess
She dominates the stage
The men seem to complement her...
This experience I want to be
I want to live in the middle ages...
When the men ploughed fields, worked the iron, and bled on the battlefield by the sword
When the women died in childbirth and the children were raised in mud...
The humans where more honest, more sincere
The blood was real
Now all we have
Is my Marlboro in my right pocket and my Samsung smartphone in my left hand recording these moments...
No brand will ever be able to recreate this
Our music is void of humans and our writing void of life
But as long as these outcasts keep playing
I will keep my memories
Of a long lost innocence...

Red Light District

Μen in the brothels
go in alone
leave alone…
Drinking in a bar
we’re also alone
all so alone

What is that
Mirrors
in your smile
a glint of light
madness

Yet all he cares about
is your body
I want your soul
your daemons
and your mind –
intellect – frontal lobes –
amygdala and hypothalamus

Under an alcohol dazed look
it’s what makes sense when
everything else fails
it’s what keeps me alive
even in the terror of reality

You laugh
I laugh
He laughs
A third one laughs
and I want to kill them all..

Violence hidden under some guise…
Usually that of language…
Kiss me or not
Anyway I’ll be drunk and forgetful
And you will not exist
next morning
but a distant cloudy memory
I went cruising with the boys…

Συνάντηση

Σάμπως εκεί
πάνω στο κόκκινο
όταν συναντηθούμε
τρομάξουμε
απ' την οσμή του αίματος
που στ' άκρα τρέχει των χειλιών

Love Story

I discovered your handwritten note in the kitchen.
A cute shopping list, written in small, jiggly letters:

                    Potatoes
                    Barilla No.6
                    Corn flour
                (A small flower drawn next to it)
                    Franziskaner
                    Sauerkraut
                    Whipped cream for the chocolate...

                    "...should I write more..."

                    I will pay in kisses!!
                                                            Thank you Chef!

I went to the bathroom and took a shower.
I wiped myself dry with the blue towels you tried on last time,
wipe dry - use as a robe.
I remembered the blue fluff
spread evenly all over your body
like my towel was trying to usurp you...

Then, I sat on the bed,
undressing,
lying down to relax,
wait for you -
but this mattress -
this mattress -
it's so soft -
this is not our mattress!

I stood up and looked around.
And suddenly it dawned to me
I was in the wrong house!
                            (fantasy)

Femme Fatale

A spider's web is my love for you.
Like a little fly trapped in my threads,
stuck,
        unable to move -
                                  every move -
                                                     brings death one step closer.

And I, I am the great big spider.
The Queen, the majestic Black Widow!
I am what I am -
                       I kill my mate after copulation.

I feel so lonely,
                     and then,
You get caught in my web.
How I like to watch you struggle!
And I stay patient yet another day.
When is he going to kill himself?
Moving like a little insect...

And each day I grow closer and closer,
                                                            waiting,
                                                                      laying low,
                                                                                     until,
I decide that you deserve a sweet death.
Then I will consummate our fateful union...

Coping with Rejection

Don't take it personally
The doctor said
It is your weight son
My mother said
You know you need to conform to the norm
My friends said
Your target market is naturally limited
My best friend said
Then again I say these are not!

I am not sad
Or hurt
Although
The day that
Follows
Is always
A bit heavy
On my left side...

I asked him once
What am I doing wrong
"You 're chasing a dream and I respect you for that"
If the whole world spins to a particular tune
Why would you want to whistle another?
Truth is more important than life
And truth is always painful and ill-suited...

There is a simple path in life
Paved with corpses
You can choose
An eagle
A fishing spider
A mosquito
A mole
A vulture
A komodo dragon
Or your own corpse…

But when you choose
Make sure you can stand
Yourself,
And opposing whirlwinds...

You can be either a lost island
Or a lost ship
This little matters
Since essentially the journey is the same...
Who shall step on my lonely sandy shores next?
To which harbour will I find you at the docks waving your neckerchief?

Today I laboured
Burying yourself under tasks for execution is always...
And when I went back home
I put my feet up a chair
Draw a long full puff of my vanilla – cherry pipe
Exhale and close me eyes

And as i close my eyes
And dream
My pain loosens
Your figure as I remember lucidly
fades
in its world
That of ideas…
There my soul finds consolation
There the noise stops
There again I will find you
To fall in love with you
All over…

Μάνα

Στα κουρασμένα σου επάνω χέρια
Απλώσαμε της μέρας μας το γάλα
Στο ιδρωμένο σου επάνω άγγιγμα
Συμπυκνώθηκε Κέρας της Αμάλθειας…

Scenes of a club IV – Insomnia

I see you
The great Observer
Lost in a kiss
Without tomorrow
I am
Self appointed guardian
Someone needs to pay attention
I observe
Record
But never interfere…

Have you ever been touched?
No, really
Has anyone ever reached in your soul?
Grabbed a piece of it
Has anyone ever really kissed you?

I exist
In photos
Of others
New reality
Non reality
Mediated technology
Zero
Zero
One

The music
The rhythm
The sound that turns the brain
Mashed potatoes
Throbbing bodies
Pulsating lights
Smokescreen
Zero
Zero
One

Some people just can’t take a hint
Others are just late
Some people are just like octopuses
They need space to stretch
Others ache to be touched
And yet they remain poor
How out of nothingness to create life?
Human connection
I have nothing to say
I feel nothing to say
Yet I have so much
Yet the excitement rises
Stay calm…

Tolstoy’s Heroine

Almost red
            Your thin, delicate hair dyed fiery
Nod of a head
            And your long, eerie fingers of a spirit
Night of today
            You sat besides me and smiled
A smile more
            Just one more smile

Another glimpse, of a chance
No bars to see you
No hurdle
Another glimpse of your smile.

Scenes of a Club III – Tu Es Petrus

Somewhere,
Rainy island
The shepherd teaches

Memory denounced in the colors
Beside, a Palm-tree – plastic
Underneath however
Shadow of electronic diodes
Baal gathers his flock

Under the shadow of the Shepherd
Hebetic, vernal bodies
Prostitute
Amidst dancing litanies
And colorful mantles
Sacrifice

Scenes of a Club II – Clubbing Desire

How do you paint
A night, full of
Short dresses and
Hormones?

People’s desire
Buddha was right
You need to kill desire
The need of a touch
In these times
It’s like betrayal.

The physical body
Becomes
The master of the spirit
What is it to be born of it?

The body of ash
The spirit of gold
What lays
What flies
Untouchable beauty
Ineffable touch
The works

A path of sorrows…

Scenes of a Club Ι – Clubbing Encounter

So lost
So lost
So close
Yet so far apart…
On our cigarette buds,
Lights the hope
                        of tonight…

Looking
Me,
You!
Some connection
Something
To keep talking
Something…

These failed attempts
To communicate
Will eventually
Lead to
My bed

It’s strange
We don’t need
To talk
There is nothing
Between us
And yet your screams
And my cum
Seem so
Terminal

You drink
Inexorably
My lies
And cheap Tequila
Shots
How?
Have you chosen?
To what wayward
Power
Desire
Biology
Need
Social imperative
You find yourself
Chained tonight?

Tomorrow
As you wake up
Naked next to me
In a foreign land
Your perfume, I will
Have already showered off…
Nothing of this
Will be ever
Spoken again…
Beyond an awkward
“Good Morning”
Like nothing ever
Happened…
Makes sense
Out of Nothingness
Nothingness is born
Even if in the form
Of carnal consummation...

We leave exactly, as we
Met…
Strangers…

High under your bosom there where everyone is accepted

What beauty is that
That lays beside you?
No unicorn can
Fight the lioness
And suddenly the sky explodes!
Lost the eyes
Never return
To the point before...
We're all on drugs the ancient from Persepolis remarked.
Parthenon screamed
What do you mean higher standards the bride of Prassov asked?
What are u looking if not what everyone else?
Under your bosom hides the sun I said…
She laughed disapprovingly...
Since we’ll not fuck today
Let's at least dance,
Or something...

Καίσαρας

Ω Γυναίκα εσύ,
τόσα χρώματα
έχουν περάσει απ’ τα μαλλιά σου,
τα χείλη σου,
τα νύχια σου…
Δεν έχει σημασία
τι φοράς
αν πίνεις ή καπνίζεις.
Ούτε η δουλειά σου ρόλο παίζει…
Μόνο, οι επιλογές σου…

Κλεοπάτρα,
Βασίλισσα των Θηβών,
σαγηνεύτρα των πληθών
Γιατί χορεύεις μπροστά μου;
Ω Σαλώμη!

Αρέσκεσαι σε τρόπαια
και βεβαίως τροπαιούχους…
Ο Καίσαρας σου μοιάζει
όντως για Θεός.
Σου αρέσει,
υποτασόμμενη να υποτάζεις
το λιοντάρι
στα λαγόνια σου ανάμεσα
να φυλακίζεις, την πιο
δυνατή στιγμή…

Κι όμως είσαι καταραμένη
και ονειρικά αφελής.
Σαν την Κλεοπάτρα
θα πεθάνεις…
Από τσίμπημα φιδιού.
Κι όταν θα κείτεσαι νεκρή
ρόλο πια δεν θα παίζει
αν το φίδι
ήταν Κόμπρα βασιλική
ή μια απλή Οχιά…

Εσύ που αρέσκεσαι
να προτιμάς
χρυσοποίκιλτα σπαθιά
με ωραίες λαβες,
εσύ που ποτέ σου δεν
σπούδασες
πραγματικά…
Μισείς την πένα
σε αρρωσταίνει το μελάνι.
Γιατί βέβαια ο Χρυσός
φαίνεται
μα το μελάνι;
Ακόμη κι ο Βασιλιάς
σε λευκό χαρτί
με μαύρο μελάνι καταγράφει
όπως κι ο φτωχός.
Μα ο τελευταίος
Ούτε βρυχάται
ούτε ξεσκίζει σάρκες…

Ο έρωτας σου
αντάξιος,
άγριος,
αδάμαστος,
δίχως ταμπού,
τέλειος
μα και συνάμα
ψεύτικος.
Μια λεπτεπίλεπτη διαδικασία
υπόταξης και υποταγής.
Συλλογή ανδρικών μορίων
Κοσμεί τους τοίχους
των ονείρων σου…

Και μέσα σ’ όλα αυτά
κάθε πρωί που ξυπνάς
αρέσκεσαι
μπροστά στον καθρέφτη
να λες στον εαυτό σου
πως αδυνατείς
να καταλάβεις
γιατί κι απόψε ξύπνησες
μονή…

Το ψέμα σου
κατάματα σε κοιτά.
Πότε ένας Στρατηλάτης
κοίταξε πίσω του
για δεύτερη φορά
κατακτημένη πόλη;

First Drinks For The NewComers

Upon the night's bright young stars
We drank
A beer or two
Until we discovered
Deep down inside
We are all dust

Our complex entwinements
Our diverse paths
The creation of stars
But more
The humanity unveiled

The river is always renewed

And as the last ones
Standing, we abjure
Our externalities
To the bottom
Of our abode sanctums
The rain keeps falling
The temperature

But today is a warm day
Because once again
We, the earth has come
Circle full

Let the journey begin...

Παρατηρήσεις χωρισμού

Εδώ και ένα μήνα
έχουν σταματήσει να συνοδοιπορούν
κι όμως
σαν τον επισκεφτείς
βλέπεις
στις γωνίες ακόμα
στέκουν όρθιες
οι φωτογραφίες και
τα δώρα, οι
κάρτες και τα ραβασάκια.

Κι όπως κορδώνεται
έτσι στο κρεβάτι
ενύπνιος σου καθομολογεί
πως χωρίς συνοδοιπόρο
οφείλει κάνεις να πενθεί.

Η κερδισμένη ματιά
ενός ξένου σώματος,
το χαμόγελο μιας
ξένης γυναίκας,
ερεθίζει τον ιππόκαμπο.

Καταλαβαίνεις αλλά πάλι
το κόστος;
Πως κάπως κάτω από
αυτόν τον ουρανό είχε
παρέα πραγματική
που αντάλλαξε για το
φευγαλέο τ’ άνεμου χάδι.

Το χαμόγελο μόνο του,
συνεχίζει την πορεία.
Κατανόηση
Αύριο
μια νέα μέρα.

Μεταξύ Αχλάδου και Τύρου

Νησί ντυμένο στα μαύρα πέπλα
Η μαρίνα, το θέατρο και τα φωτά της προκυμαίας
Ο κόσμος που γυρνοβολά
Η ταβέρνα, το μεζεδοπωλείο και το μπαρ
Εγώ κι εσύ
Μεταξύ αχλάδου και τύρου

Πόσα ποτά
Και μια μειωμένη διάθεση
Είναι άραγε ο θάνατος
Η μήπως τόσα χρόνια;
Το μήνυμα στο κινητό
Εγώ κι εσύ
Μεταξύ αχλάδου και τύρου

Δεν πιστεύω σε φτηνές προφάσεις
Μα ούτε και σε ακριβές
Δεν υπάρχουν καλές ψυχές
Παρά μονό αγγίγματα και η θέληση αυτών
Ο χορός, το λουλούδι, ο μακρύς αποχαιρετισμός
Εγώ κι εσύ
Μεταξύ αχλάδου και τύρου

Κάτω από τα νόθα φώτα
Του μεθυσμένου θεού
Μια διήγηση, μια ιστορία
Εγώ κι εσύ
Μεταξύ αχλάδου και τύρου

Όμως άραγε
Τι κινάει μεταξύ μας
Είναι σάμπως όνειρο, ευχή για απωθημένο;
Είναι παραλογισμός; Θεού η προσταγή;
Εγώ κι εσύ
Μεταξύ αχλάδου και τύρου

Στο βάδισμα
Παύει η μίλια
Και η πνοή
Στο κρεβάτι πάλι μόνος μου θα κοιμηθώ
Μόνοι γυρνάμε κι απόψε σπίτι
Εγώ κι εσύ
Μεταξύ αχλάδου και τύρου

Equilibrium

Και καθώς μοιραζόμαστε
το καρπούζι από το ίδιο πιάτο
σκέφτομαι πως είχε δίκιο, ο John Nash.

Όπως η Πηνελόπη,
όταν υπάρχουν πολλοί μνηστήρες,
το τελικό αποτέλεσμα είναι μηδέν…

Κι έπειτα λέω πως,
οι οικονομικές θεωρίες
δεν είναι επιστήμη.

Κι ο νους καλύτερα,
να μην αναλώνεται
σε στατιστικές αναλύσεις.

Δεν υπάρχει τίποτα,
που ένα άγγιγμα
δεν μπορεί να λύσει.

A Young Academic in His First Conference

My first
600 plus
How many holly
monsters?
Young walking among
the old
Young walking among
the older.

So many
converging at one point
for a time in space
our discipline like a
Volcano
Birth is the act of
Eruption

Round the table
We commune
Divine intervention
Academic invention
Knowledge of the ineffable.

The bonds form
Were formed
Will form
It is here that we built
Tower of Babel…
But also compassion,
Understanding,
Perceptions.

Presidents come and go
Awards
Burdens of a dinner
Anxiously eaten
But in the end
The smile
The talk that was
Deserved
Remains.

For that, I am present
For that, I am here
For what remains
Beyond snow,
Stone and fire…

Let us in this journey
Join hands,
Let us contemplate upon
Contribution,
How I become you
And you me
And together that
Which is known.

Discovery, dissemination,
Imagination
All for a dream
Worth a penny…
That of a world...